Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu, Esas No: 2019/2746, Karar No: 2021/129
DANIŞTAY İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU 2019/2746 E. , 2021/129 K.
“İçtihat Metni”
T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/2746
Karar No : 2021/129
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Bakanlığı
VEKİLİ : Hukuk Müşaviri …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Sendikası
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : Danıştay İkinci Dairesinin 24/04/2019 tarih ve E:2016/1100, K:2019/2320 sayılı kararının iptale ilişkin kısmının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: 20/12/2014 tarih ve 29211 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı Yönetmeliği’nin; 1. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 3. maddesinin 1. fıkrasının (ğ) bendinin, 4. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personelden” ibaresinin, 5. maddesinin, 6. maddesinin 1. fıkrasının (h) bendinde yer alan “diğer personelden” ibaresinin, 8. maddesinin 1. fıkrasının (ı), (j) ve (k) bentlerinde yer alan “diğer personelin” ibarelerinin, 8. maddesinin 2. fıkrasının, 12. maddesinin 2. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 16. maddesinin 1. fıkrasının, 17. maddesinin 1. fıkrasının, 22. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan “diğer personele” ibaresinin, 25. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresinin ve 54. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendinin iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay İkinci Dairesinin 24/04/2019 tarih ve E:2016/1100, K:2019/2320 sayılı kararıyla;
Dava konusu Yönetmeliğin; 1. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 3. maddesinin 1. fıkrasının (ğ) bendinin, 4. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personelden” ibaresinin, 5. maddesinin 2. fıkrasının ve 3. fıkrasında yer alan “veya diğer personelden” ibaresinin, 6. maddesinin 1. fıkrasının (h) bendinde yer alan “diğer personelden” ibaresinin, 8. maddesinin 1. fıkrasının (j) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresinin, 16. maddesinin 1. fıkrasının ve 17. maddesinin 1. fıkrasının istemi yönünden;
Dava dilekçesinde, Yönetmeliğin iptali istenen 5. maddesinin hukuka aykırılık sebebi olarak, taşra teşkilatının kanunla kurulması gerektiği ve kurulan bu teşkilata görev merkezi sorumlusu olarak diğer personelin görevlendirilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürüldüğünden, uyuşmazlığın, anılan maddenin, Ankara dışında görev merkezi kurulmasına imkan sağlayan 2. fıkrası ile 3. fıkrasında yer alan “veya diğer personelden” ibaresi yönünden incelendiği,
Dava konusu Yönetmeliğin yukarıda yer verilen ilgili maddelerinin iptali istemiyle açılan başka bir davada, Dairelerinin 24/04/2019 tarih ve E:2016/1079, K:2019/2316 sayılı kararıyla; “Teftiş hizmetleri ile bu faaliyetleri desteklemek ve güçlendirmek amacıyla getirilen ve teftiş hizmetlerinin bir parçası olan rehberlik faaliyetlerini, kariyer bir meslek olarak yürüten müfettiş yardımcıları, müfettişler ve teftiş kurulu başkanının denetim hizmetleri kapsamında üstlenmiş oldukları görev, yetki ve sorumluluklarının özelliği ve niteliği dikkate alındığında, ”diğer personel” olarak nitelendirilen kişilerin müfettiş yetki ve sıfatına haiz olmaksızın rehberlik ve teftiş hizmetleri kapsamında görevlendirilmesinin, bu hizmetlerin kariyer bir meslek olarak yürütülmesine ilişkin temel ilkeye aykırı bulunduğu, ayrıca, teftiş ve rehberlik hizmetlerinin, bu konuda yetişmemiş, eğitim almamış, herhangi bir seçme kriterine tabi tutulmayan ve bu hizmetlerin yürütülmesi konusunda yeterlik sahibi olup olmadığı belli olmayan “diğer personel” tarafından yürütülmesine ve merkez teşkilatı dışında görev merkezleri oluşturmak suretiyle görev merkezinin sorumlusu olarak “diğer personel” olarak nitelendirilen personelin görevlendirilmesine imkan tanınarak kanunilik ilkesinin ihlal edildiği” gerekçesiyle anılan düzenlemelerin iptaline karar verildiğinden, söz konusu düzenlemeler yönünden bu aşamada karar verilmesine yer olmadığı,
Dava konusu Yönetmeliğin; 8. maddesinin 1. fıkrasının (ı) ve (k) bentlerinde yer alan “diğer personelin” ibarelerinin, 12. maddesinin 2. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 22. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan “diğer personele” ibaresinin, 25. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresinin ve 54. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendinin iptali istemi yönünden;
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 123 ve 128. maddelerine, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 3. maddesine, 3046 sayılı Bakanlıkların Kuruluş ve Görev Esasları Hakkında 174 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile 13/12/1983 tarih ve 174 Sayılı Bakanlıkların Kuruluş ve Görev Esasları Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Bazı Maddelerinin Kaldırılması ve Bazı Maddelerinin Değiştirilmesi Hakkında 202 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabulü Hakkında Kanun’un, “Bakanlıkların kurulması” başlıklı 3, ”Bakanlık taşra teşkilatı” başlıklı 8 ve ”Taşra teşkilatına ilişkin esaslar” başlıklı 17. maddelerine, mülga 639 sayılı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 3. maddesine, 14. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile aynı Kanun Hükmünde Kararname’nin 22. maddesine yer verildikten sonra,
Dava konusu Yönetmeliğe genel olarak bakıldığında, anılan Yönetmeliğin İkinci Bölümünde; Başkanlığın yapısı, görev, yetki ve sorumlulukları yanında Ankara dışında da görev merkezleri tesis edilmesine ve Başkan tarafından görev merkezi sorumlusunu görevlendirmeye olanak sağlayan düzenlemelere yer verildiği, Üçüncü Bölümünde; Başkan, müfettiş ve müfettiş yardımcıları ile büro personelinin görev, yetki ve sorumluluklarının ayrıntılı olarak düzenlendiği ve Dördüncü Bölümünde ise; müfettişliğe giriş ile müfettiş yardımcılarının seçilme ve atanmalarına ilişkin hükümlere yer verildiği,
Bu hükümler ile en az dört yıllık lisans eğitimi veren belirli program ve fakültelerde veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulunca kabul edilen yurt dışındaki yüksek öğretim kurumlarında eğitim gören ve belirli şartları taşıyan adayların giriş sınavını kazanmakla müfettiş yardımcılığı statüsünü elde edecekleri, üç yıllık yetiştirme dönemi sonunda yazılı olarak yapılacak yeterlik sınavında başarılı olmaları halinde başarı sırasına göre müffettiş kadrolarına atanacaklarına ilişkin hususların ayrıntılı olarak düzenlendiği,
Ayrıca, teftiş, inceleme, soruşturma yapmak veya rehberlik faaliyetlerinde bulunmak üzere Başkanlığın, Bakan onayı ile Ankara dışında da görev merkezleri tesis etmesine olanak sağlandığı, Başkana, kurulacak görev merkezinin sorumlusu olarak müfettiş veya diğer personeli görevlendirme yetkisi verildiği,
Kamu kurum ve kuruluşları tarafından yapılan teftiş kurulu düzenlemelerinde, yasallık ilkesinin yanı sıra, denetim hizmetlerinin diğer idari hizmetlerden farklı olduğu göz önünde bulundurularak, kariyer ve liyakat ilkelerine uygun olarak, müfettiş yardımcılarının gerekli nitelikleri taşıyan adaylar arasından yarışma sınavıyla ve başarı derecelerine göre atanmaları, hizmet içinde yetiştirilmeleri, yeterlik sınavından sonra yine başarı derecelerine göre müfettişliğe atanmalarının öngörüldüğü, böylelikle denetim hizmetlerinin, diğer idari görevlerden ayrı bir kariyer düzenine kavuşturulduğu,
Bu durumda, kariyer bir meslek olarak yürütülen müfettiş yardımcılığı, müfettişlik ve teftiş kurulu başkanlığının denetim hizmetleri kapsamında üstlenmiş oldukları görev, yetki ve sorumluluklarının özelliği ve niteliği dikkate alındığında, teftiş hizmetlerini desteklemek ve güçlendirmek amacıyla getirilen ve teftiş hizmetlerinin bir parçası olan rehberlik faaliyetlerinin, müfettiş yetki ve sıfatını haiz olmayan ”diğer personel” olarak nitelendirilen kişilerin rehberlik ve teftiş hizmetleri kapsamında görevlendirilmesi, bu hizmetlerin kariyer bir meslek olarak yürütülmesine ilişkin temel ilkeye aykırı olduğu,
Ayrıca teftiş ve rehberlik hizmetleri, kariyer görev ilkesine uygun olarak mülga 639 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Bakanlığın merkez teşkilatı içinde, Teftiş ve Rehberlik Hizmetleri Başkanlığı adı altında ayrı bir hizmet birimi şeklinde teşkilatlandırılmış iken, bu hizmetlerin Yönetmelik yoluyla, bu konuda yetişmemiş, eğitim almamış, herhangi bir seçme kriterine tabi tutulmayan ve bu hizmetlerin yürütülmesi konusunda yeterlik sahibi olup olmadığı belli olmayan “diğer personel” tarafından yürütülmesine ve merkez teşkilatı dışında görev merkezleri oluşturmak suretiyle görev merkezinin sorumlusu olarak “diğer personel” olarak nitelendirilen personelin görevlendirilmesine imkan tanınarak kanunilik ilkesinin ihlal edildiği,
Buna göre, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı Yönetmeliği’nin dava konusu 8. maddesinin 1. fıkrasının (ı) ve (k) bentlerinde yer alan “diğer personelin” ibarelerinde; 12. maddesinin 2. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinde; 22. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinde; 24. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinde; 24. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan “diğer personele” ibaresinde; 25. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresinde hukuka ve teftiş hizmetlerinin gereklerine uyarlık bulunmadığı,
Öte yandan, dava konusu Yönetmelikle getirilen ”diğer personel” ibaresinin hukuka aykırılığının saptanmış olması nedeniyle, Yönetmeliğin 54. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendi ile diğer personelin kurum içinde düzenlenen eğitim programlarına katılımını sağlamaya yönelik yapılan düzenlemede de hukuka uyarlık bulunmadığı,
Dava konusu Yönetmeliğin 8. maddesinin 2. fıkrasının iptali istemi yönünden;
Dava konusu düzenlemede; “…. Başkan, rehberlik faaliyetlerinin yerine getirilebilmesi için çalışma grupları oluşturabilir …” kuralına yer verildiği,
Dava konusu Yönetmeliğin dayanağı olan, mülga 639 sayılı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 14. maddesinde; müfettiş yardımcılarının giriş ve yeterlik sınavlarının usul ve esaslarını, müfettişliğe yükselmelerini, görev, yetki ve sorumluluklarını, bunlarda aranacak özel şartları, Başkanlığın çalışma usul ve esasları ile diğer hususları belirleme noktasında Tarım ve Orman Bakanlığına (Mülga Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı) yönetmelik çıkarma yetkisi verildiği,
Bir hiyerarşik normlar sistemi olan hukuk düzeninde, alt düzeydeki normların, yürürlüklerini üst düzeydeki normlardan aldığı, normlar hiyerarşisinin en üstünde evrensel hukuk ilkeleri ve Anayasa’nın bulunduğu ve daha sonra gelen kanunların yürürlüğünü Anayasa’dan, tüzüklerin yürürlüğünü kanunlardan, yönetmeliklerin ise yürürlüğünü kanun ve tüzüklerden aldığı, dolayısıyla, bir normun, kendisinden daha üst konumda bulunan ve dayanağını oluşturan bir norma aykırı veya bunu değiştirici nitelikte bir hüküm getirmesinin mümkün olmadığı,
Dayanağı Kanun Hükmünde Kararname’de verilen yetkiye istinaden hazırlanan ve 20/12/2014 tarih ve 29211 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren dava konusu Yönetmeliğin, kendisinden daha üst konumda bulunan ve dayanağını oluşturan norma aykırı veya bunu değiştirici ve daraltıcı nitelikte bir hüküm getirmeyen dava konusu 8.maddesinin 2. fıkrasında hukuka ve üst hukuk normlarına aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle,
Dava konusu Yönetmeliğin; 1. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresi, 3. maddesinin 1. fıkrasının (ğ) bendi, 4. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personelden” ibaresi, 5. maddesinin 2. fıkrası ve 3. fıkrasında yer alan “veya diğer personelden” ibaresi, 6. maddesinin 1. fıkrasının (h) bendinde yer alan “diğer personelden” ibaresi, 8. maddesinin 1. fıkrasının (j) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresi, 16. maddesinin 1. fıkrası ve 17. maddesinin 1. fıkrası yönünden karar verilmesine yer olmadığına; dava konusu Yönetmeliğin; 8. maddesinin 1. fıkrasının (ı) ve (k) bentlerinde yer alan “diğer personelin” ibarelerinin, 12. maddesinin 2. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 22. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “diğer personel” ibaresinin, 24. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan “diğer personele” ibaresinin, 25. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendinde yer alan “diğer personelin” ibaresinin ve 54. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendinin iptaline, dava konusu Yönetmeliğin 8. maddesinin 2. fıkrası yönünden ise davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, 639 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 14. maddesinin 2. fıkrasında yer alan; “Başkanlığın çalışma usul ve esasları ile diğer hususlar yönetmelikle belirlenir.” düzenlemesine dayanılarak “diğer personel”le ilgili Yönetmelik’te yapılan düzenlemenin hukuka ve üst hukuk normlarına uygun olduğu belirtilerek temyize konu Daire kararının iptale ilişkin kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davacı tarafından, savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının temyize konu edilen iptale ilişkin kısmının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan;
“a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c) Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen kararın iptale ilişkin kısmı usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın temyize konu bu kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalı idarenin temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen reddine, kısmen karar verilmesine yer olmadığına, kısmen iptale yönelik Danıştay İkinci Dairesinin 24/04/2019 tarih ve E:2016/1100, K:2019/2320 sayılı kararının, temyize konu iptale ilişkin kısmının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 28/01/2021 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY
X- Davacı tarafından, teftiş, inceleme ve soruşturma yapmak veya rehberlik faaliyetinde bulunmak gibi görevlerin, mesleğe özel yarışma sınavı ile girilen ve devamında yetiştirme programı ve yeterlik sınavı gibi aşamaların başarıyla geçilmesinin şart kılındığı müfettişlik kariyer mesleğini ifaya yetkili olan kişiler tarafından yürütülmesi gerekirken, anılan görevlerin, bu türden mesleki yeterlilik kriterleri öngörülmeyen diğer kişilerce (diğer personel) yürütülmesinin, 639 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin verdiği yetkinin dışına çıkılması anlamına geldiği ve bu durumun kamu yararına uygun olmadığı ileri sürülerek dava konusu Yönetmeliğin ilgili maddelerindeki “diğer personel” ibarelerinin iptali istenilmiştir.
Dava konusu Yönetmeliğin yayımlandığı tarihte yürürlükte olan, mülga 639 sayılı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin “Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı” başlıklı 14. maddesinin 1. fıkrasında, Rehberlik ve Teftiş Başkanlığının görevleri; “Bakanlık teşkilatının her türlü faaliyet ve işlemlerinin teftiş, inceleme ve soruşturma işlerini yürütmek, Bakanlığın amaçlarını daha iyi gerçekleştirmek, mevzuata, plan ve programa uygun çalışmasını temin etmek üzere gerekli teklifleri hazırlamak ve Bakana sunmak ve özel kanunlarla ve Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.” şeklinde sıralanmış, aynı maddenin 2. fıkrasında; “Müfettiş Yardımcılarının giriş ve yeterlik sınavlarının usul ve esasları, Müfettişliğe yükselmeleri, görev, yetki ve sorumlulukları, bunlarda aranacak özel şartlar, Başkanlığın çalışma usul ve esasları ile diğer hususlar yönetmelikle belirlenir.
” hükmüne, anılan Kanun Hükmünde Kararname’nin “Bakanlık Müşavirleri” başlıklı 21. maddesinde ise; “… Bakanlık Müşavirleri, Bakanın uygun göreceği merkez veya taşra teşkilatına ait birimlerde çalıştırılabilir.” hükmüne yer verilmiştir.
20/12/2014 tarih ve 29211 sayılı Resmi Gazete’de yayımlarak yürürlüğe giren ve dava tarihi itibarıyla yürürlükte olan, mülga Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Rehberlik ve Teftiş Başkanlığı Yönetmeliği’nin;
“Amaç ve kapsam” başlıklı 1. maddesinde; “Bu Yönetmeliğin amacı, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Rehberlik ve Teftiş Başkanlığının kuruluş ve görevleri ile Başkan, müfettişler, müfettiş yardımcıları, diğer personel ve büro personelinin görev, yetki ve sorumluluklarını Başkan, müfettiş ve müfettiş yardımcılarının atanmaları ve çalışma usul ve esaslarını düzenlemektir.” kuralına yer verilmiş,
“Tanımlar” balıklı 3. maddesinin 1. fıkrasının (ğ) bendinde; “Diğer personel: Başkan, başmüfettiş, müfettiş, müfettiş yardımcısı ve büro personeli dışında kalan personeli ifade eder”, aynı fıkranın (j) bendinde ise; “Rehberlik: Bakanlıkça yürütülen faaliyetlerin hedef ve amaçlara uygun olarak daha etkin gerçekleştirilmesine katkıda bulunmak, uygulamada karşılaşılan sorunlara çözümler üretmek, Bakanlık politikalarının etkinliğini değerlendirmek, uygulama yöntem ve sonuçları üzerinde analizler yaparak alternatif öneriler sunmak, yeni politikaların Bakanlık birimlerince daha iyi anlaşılmasını temin etmek amacıyla yapılan çalışmaları ifade eder.” tanımları yer almıştır.
“Kuruluş ve bağlılık” başlıklı 4. maddesinin 3. fıkrasında; “Başkanlığın rehberlik faaliyetleri müfettişler ile Başkanlık emrinde rehberlik faaliyetleri için daimi veya geçici olarak görevlendirilen diğer personel tarafından yürütülür.” düzenlemesine, aynı Yönetmeliğin “Başkanlığın görev, yetki ve sorumlulukları” başlıklı 6. maddesinin 1. fıkrasının (h) bendinde ise; “Başkanlığın rehberlik görevini tam ve eksiksiz yerine getirebilmesi için müfettişler veya diğer personelden oluşan rehberlik grupları kurmak ve rehberlik grup koordinatörü atamak.” düzenlemesine yer verilmiştir.
Dosyada bulunan bilgi ve belgeler ile yukarıda ilgili hükümlerine yer verilen mevzuatın birlikte değerlendirilmesinden; dava konusu Yönetmelik’te, rehberlik faaliyetlerinde görevlendirilebileceği belirtilen “diğer personel”in, Rehberlik ve Teftiş Kurulu Başkanı ile bu Kurulda görevli olan başmüfettiş, müfettiş, müfettiş yardımcısı ve büro personeli dışında kalan personeli ifade ettiği, esasında, “diğer personel” olarak adlandırılan bu personelin; Bakanlık bünyesinde çalıştıktan sonra müşavir kadrosuna ayrılan, müsteşar yardımcısı, genel müdür, genel müdür yardımcısı, daire başkanı ve il müdürlerini kapsadığı anlaşılmaktadır.
Dava konusu Yönetmelik’te yer alan, “diğer personel” kapsamındaki personelin, teftiş kurullarının esas faaliyet alanı olan, teftiş, inceleme ve soruşturma alanlarında görevlendirilmeyip, sadece, kendilerindeki mesleki ve teknik bilgi ve birikimleri de kullanarak, konu veya proje bazında inceleme ve araştırmalar yapmak ve gerekli görüş ve önerileri hazırlamak gibi rehberlik faaliyetleri kapsamında görevlendirilecekleri düzenlenmiştir. Ayrıca, bu personelin, rehberlik faaliyetleri kapsamında düzenleyecekleri raporların, Rehberlik ve Teftiş Kurulu Başkanının tetkikinden sonra işleme tabi tutulacağı da yine dava konusu Yönetmelik’te düzenlenmiştir.
Bu durumda, Bakanlıkça yürütülen faaliyetlerin, hedef ve amaçlara uygun olarak daha etkin bir şekilde gerçekleştirilmesine katkıda bulunmak, uygulamada karşılaşılan sorunlara çözümler üretmek, mevcut Bakanlık politikalarının etkinliğini değerlendirmek, uygulama yöntem ve sonuçları üzerinde analizler yaparak alternatif öneriler sunmak, yeni politikaların Bakanlık birimlerince daha iyi anlaşılmasını temin etmek suretiyle teşkilatın uygulamaya esas rehberlik ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla düzenlendiği açık olan dava konusu Yönetmeliğin iptali istenen “diğer personel”e ilişkin kısımlarında, üst hukuk normlarına ve kamu yararına aykırılık bulunmadığından, temyiz isteminin kabulü ile temyize konu Daire kararının iptale ilişkin kısmının belirtilen gerekçeler doğrultusunda bozulması gerektiği oyuyla, karara katılmıyoruz.
