Danıştay 8. Daire, Esas No: 2018/6046, Karar No: 2021/6637

DAVACI : … Başkanlığı
VEKİLLERİ : Av. …
DAVALI : … Bakanlığı
VEKİLİ : … .

DAVANIN KONUSU :
09/08/2018 gün ve 30504 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren “Tek Hazine Kurumları Hesabı Uygulamasına Yönelik Yönetmeliğin iptali istenilmektedir.

DAVACININ İDDİALARI :
Dava konusu yönetmelik ile belediyelerin özerklik şartının ihlal edildiği, dava konusu yönetmeliğin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı hükümleri ile Anayasa’nın 127. maddesinde yer alan yerinden yönetim ilkesine aykırı olduğu, Belediye Kanunu uyarınca belediye bütçesi ve hesabını kabul etmek görevinin belediye meclisi görev ve yetkileri arasında sayıldığı iddia edilmektedir.

DAVALININ SAVUNMASI :
Usul yönünden, davacının menfaatinin bulunmadığı öne sürülmektedir.
Esas yönünden de, 4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanunun 12 nci maddesinin dördüncü fıkrasında düzenleme yapıldığı ve tek hazine kurumlar hesabına alınabilecek kamu idarelerinin belirlendiği ve kanun kapsamına giren idarelerin hangilerinin kaynaklarının tek hazine kurumlar hesabında değerlendirileceğine ilişkin yetkinin Cumhurbaşkanlığı makamına verildiği, dava konusu Cumhurbaşkanlığı kararının “Kapsam” başlıklı 2. maddesinde belediyelere yer verilmiş ise de, Kararın “Tek Hazine Kurumlar Hesabı kapsamında değerlendirilecek mali kaynaklar” başlıklı 4. maddesinde belediyeler ile bunların bağlı ortaklıkları, müessese ve işletmeleri ile birliklerinin sayılmadığı, dolayısıyla dava konusu düzenleyici işlemlerin belediyeleri kapsamadığı, dava konusu yönetmeliğin hukuka ve mevzuata uygun olduğu ileri sürülerek istemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.

DANIŞTAY SAVCISI : …

DÜŞÜNCESİ : Dava, 09/08/2018 gün ve 30504 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren “Tek Hazine Kurumları Hesabı Uygulamasına Yönelik Yönetmelik”in iptali istemiyle açılmıştır.
5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu’nun “Tanımlar” başlıklı 3. Maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinde; genel yönetim kapsamındaki kamu idareleri, uluslararası sınıflandırmalara göre belirlenmiş olan, merkezî yönetim kapsamındaki kamu idareleri, sosyal güvenlik kurumları ve mahallî idareleri olarak, (e) bendinde ise; mahallî idare, Yetkileri belirli bir coğrafi alan ve hizmetlerle sınırlı olarak kamusal faaliyet gösteren belediye, il özel idaresi ile bunlara bağlı veya bunların kurdukları veya üye oldukları birlik ve idareleri olarak tanımlanmaktadır.
Yine aynı Kanun’un “Bütçe Türleri ve Kapsamı” başlıklı 12. maddesinde ise; “Genel yönetim kapsamındaki idarelerin bütçeleri; merkezî yönetim bütçesi, sosyal güvenlik kurumları bütçeleri ve mahallî idareler bütçeleri olarak hazırlanır ve uygulanır. Kamu idarelerince bunlar dışında herhangi bir ad altında bütçe oluşturulamaz.
Merkezî yönetim bütçesi, bu Kanuna ekli (I), (II) ve (III) sayılı cetvellerde yer alan kamu idarelerinin bütçelerinden oluşur.
Genel bütçe, Devlet tüzel kişiliğine dahil olan ve bu Kanuna ekli (I) sayılı cetvelde yer alan kamu idarelerinin bütçesidir.
Özel bütçe, bir bakanlığa bağlı veya ilgili olarak belirli bir kamu hizmetini yürütmek üzere kurulan, gelir tahsis edilen, bu gelirlerden harcama yapma yetkisi verilen, kuruluş ve çalışma esasları kanunla veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle düzenlenen ve bu Kanuna ekli (II) sayılı cetvelde yer alan her bir kamu idaresinin bütçesidir.
Düzenleyici ve denetleyici kurum bütçesi, kanunla veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle kurul, kurum veya üst kurul şeklinde teşkilatlanan ve bu Kanuna ekli (III) sayılı cetvelde yer alan her bir düzenleyici ve denetleyici kurumun bütçesidir.
Sosyal güvenlik kurumu bütçesi, sosyal güvenlik hizmeti sunmak üzere, kanunla veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle kurulan ve bu Kanuna ekli (IV) sayılı cetvelde yer alan her bir kamu idaresinin bütçesidir.
Mahallî idare bütçesi, mahallî idare kapsamındaki kamu idarelerinin bütçesidir. ” hükmü yer almaktadır.
5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu’nun 12. maddesinin 1. fıkrasında genel yönetim kapsamındaki idarelerin bütçeleri, merkezî yönetim bütçesi, sosyal güvenlik kurumları bütçeleri ve mahallî idareler bütçeleri olarak sayılmış olup, maddenin son fıkrasında mahallî idare bütçesi, mahallî idare kapsamındaki kamu idarelerinin bütçesi olarak tanımlanmıştır.
4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’un 12. ve 16. maddelerine dayanılarak “Tek Hazine Kurumlar Hesabı Uygulamasına İlişkin Yönetmelik” Hazine ve Maliye Bakanlığı tarafından yayınlanmıştır.
4749 sayılı Kanun’un 12. maddesi ile Kanun kapsamına giren kamu idarelerinden hangilerinin kaynaklarının dava konusu Yönetmelik kapsamına alınacağını belirleme yetkisi Cumhurbaşkanlığı makamına verilmiştir.
Cumhurbaşkanlığının 08/08/2018 gün ve 17 sayılı “Tek Hazine Kurumları Hesabı Kapsamına Alınacak Kamu İdareleri ve Hesapların Belirlenmesi Hakkındaki Karar”ın “Kapsam” başlıklı 2. maddesinde, tek hazine kurumlar hesabı kapsamına alınacak kamu idareleri sayma yolu ile belirtilmiş olup, bu idareler arasında belediyelere ve bağlı ortaklıklarına, müessese ve işletmelerine de yer verilmiştir.
Aynı Kararın “Tek hazine kurumlar hesabı kapsamında değerlendirilecek mali kaynaklar” başlıklı 4. maddesinde ise, “Genel bütçe kapsamındaki kamu idarelerinin Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdarelerinin Ödeme ve Tahsilat İşlemlerinin Elektronik Ortamda Gerçekleştirilmesine İlişkin Usul ve Esaslar kapsamında açılmış hesapları dışında kalan hesaplarda tutulan mali kaynakları ile özel bütçeli idareler, düzenleyici ve denetleyici kurumlar, sosyal güvenlik kurumları, İşsizlik Sigortası Fonu ve Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu haricindeki fonlar ve bunların her türlü mali kaynakları tek hazine kurumlar hesabı kapsamında değerlendirilir.” düzenlemesi yer almakta olup, bu madde kapsamına mahalli idare kapsamındaki kamu idareleri alınmamıştır.
Bu durumda, “Tek Hazine Kurumları Hesabı Kapsamına Alınacak Kamu İdareleri ve Hesapların Belirlenmesi Hakkındaki Karar”ın 4. maddesi göz önüne alındığında mahalli idare kapsamındaki kamu idarelerinden olan belediyelerin ve bunların kurduğu birliklerin mali kaynaklarının tek hazine kurumlar hesabı kapsamında değerlendirilmesine olanak bulunmadığı görülmektedir.
Mahalli idare kapsamındaki kamu idarelerinin, ‘Tek Hazine Kurumları Hesabı’ kapsamına alınabilmesi, bu konuda alınacak başka bir Cumhurbaşkanlığı Kararı ile mümkündür. Davacı yönünden hüküm ve sonuç doğuracak böyle bir kararın varlığı halinde, “Tek Hazine Kurumları Hesabı Uygulamasına Yönelik Yönetmelik”in dava konusu edilebileceği hususunda herhangi bir duraksama bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddi gerektiği, düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci ve Onuncu Dairelerince 2575 sayılı Danıştay Kanunu’na 3619 sayılı Yasayla eklenen Ek 1. maddesi uyarınca müşterek yapılan duruşma için taraflara önceden bildirilen 22/12/2021 tarihinde, davacı vekilinin gelmediği, davalı Hazine ve Maliye Bakanlığı vekili Av. …’ın geldiği, Danıştay Savcısının hazır olduğu görülmekle, açık duruşmaya başlandı. Taraflara usulüne uygun olarak söz verilerek dinlendikten ve Danıştay Savcısının düşüncesi alındıktan sonra taraflara son kez söz verilip, duruşma tamamlandı. Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ SÜREÇ :
Dava, 09/08/2018 gün ve 30504 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren “Tek Hazine Kurumları Hesabı Uygulamasına Yönelik Yönetmeliği”nin iptali istemiyle açılmıştır.
Dava konusu Yönetmelik, mali kaynakları karşılığı ilgili kamu idaresince Hazineden alacak kaydedilmek üzere Tek Hazine Kurumlar Hesabı uygulaması kapsamında değerlendirilen kamu idarelerini kapsamakta olup, 28/02/2002 tarih ve 4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’un 12 inci ve 16 ıncı maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

İNCELEME VE GEREKÇE:
USUL YÖNÜNDEN:
Davalı idarenin, davacı Ege ve Marmara Çevre Belediyeler Birliği Başkanlığı’nın dava açme ehliyeti bulunmadığına ilişkin itirazı yönünden; davacının dava açma ehliyeti bulunduğuna karar verilerek, davalı idarenin usule itirazı yerinde görülmeyerek işin esası incelendi.

ESAS YÖNÜNDEN:
İlgili Mevzuat:
Türkiye Cumhuriyeti Anayasa’nın “Yönetmelikler” başlıklı 124. maddesinde; Cumhurbaşkanı, bakanlıklar ve kamu tüzelkişileri, kendi görev alanlarını ilgilendiren kanunların ve Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin uygulanmasını sağlamak üzere ve bunlara aykırı olmamak şartıyla, yönetmelikler çıkarabilecekleri kuralı yer almıştır.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasa’nın “Mahalli idareler” başlıklı 127. maddesinde ise; “Mahalli idareler; il, belediye veya köy halkının mahalli müşterek ihtiyaçlarını karşılamak üzere kuruluş esasları kanunla belirtilen ve karar organları, gene kanunda gösterilen, seçmenler tarafından seçilerek oluşturulan kamu tüzelkişileridir.
Mahalli idarelerin kuruluş ve görevleri ile yetkileri, yerinden yönetim ilkesine uygun olarak kanunla düzenlenir.
…
Merkezi idare, mahalli idareler üzerinde, mahalli hizmetlerin idarenin bütünlüğü ilkesine uygun şekilde yürütülmesi, kamu görevlerinde birliğin sağlanması, toplum yararının korunması ve mahalli ihtiyaçların gereği gibi karşılanması amacıyla, kanunda belirtilen esas ve usuller dairesinde idari vesayet yetkisine sahiptir.” hükmü yer almıştır.
4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’un “Tanımlar” başlıklı 3. maddesinde; Tek hazine kurumlar hesabı: (Ek: 21/3/2018-7103/54 md.) İşsizlik Sigortası Fonu hariç olmak üzere kamu idarelerinin malî kaynaklarının bütçenin gelir ve gider hesapları ile ilişkilendirilmeksizin karşılığı Hazineden alacak kaydedilmek üzere toplandığı ve Müsteşarlık tarafından yönetilen hesabı olarak tanımlanmıştır.
Aynı Kanun’un “Nakit, borç ve risk yönetimi” başlıklı 12. maddesinin 4. fıkrasında; “Hazine Müsteşarlığı dışında kalan genel bütçe kapsamındaki idareler kendi bütçeleri veya tasarrufları altında bulunan her türlü mali kaynaklarını Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasında veya muhabirinde açılacak hesaplarda toplarlar. Kamu bankaları, Türkiye Varlık Fonu Yönetimi Anonim Şirketi ve Türkiye Varlık Fonu ile bunların finansman temini amacı ile kuracakları fon ve şirketler, mazbut vakıflar, özel kanunla kurulmuş kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ve bunların üst kuruluşları ile kefalet ve yardımlaşma sandıkları hariç olmak üzere özel bütçeli idareler, sosyal güvenlik kurumları, özel kanunla veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle kurulmuş diğer kamu kurum, kurul, üst kurul ve kuruluşlar ile döner sermayeler, fonlar, belediyeler, il özel idareleri, kamu iktisadi teşebbüsleri ve bu maddede sayılanların bağlı ortaklıkları, müessese ve işletmeleri ile birlikleri kendi bütçeleri veya tasarrufları altında bulunan her türlü mali kaynaklarını Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasında veya Cumhurbaşkanının onayıyla belirlenecek esaslar dahilinde Türkiye’de yerleşik bankalar nezdinde kendi adlarına açtıracakları hesaplarda toplarlar. Bu maddede sözü edilen kurumlar tahakkuk etmiş tüm ödemelerini bu hesaplardan yaparlar. Kamu kaynaklarının bu madde hükümlerine aykırı şekilde değerlendirilmesinden elde edildiği tespit edilen nemalar genel bütçeye gelir kaydedilir. İlgili kamu kurum ve kuruluşlarının yetkilileri ile muhasebe yetkilileri yukarıda bahsi geçen hükümlerin yerine getirilmesinden şahsen ve müteselsilen sorumludurlar. Bu fıkra kapsamındaki hususlara istisna getirmeye, uygulamaya ilişkin esasları belirlemeye Cumhurbaşkanı yetkilidir. (Ek cümle: 21/3/2018-7103/55 md.) Yukarıda sayılanlardan malî kaynakları tek hazine kurumlar hesabı kapsamında değerlendirilecek olanları belirlemeye Cumhurbaşkanı yetkilidir.” hükmü, 5. fıkrasında; “(Ek fıkra: 21/3/2018-7103/55 md.) Tek hazine kurumlar hesabının ve buna bağlı olarak açılacak banka hesaplarının işleyişi, tek hazine kurumlar hesabı kapsamındaki kurum ve kuruluşların Müsteşarlıktan olan nakit talepleri ile ödeme ve tahsilat tahminlerinin Müsteşarlığa bildirilmesi, Müsteşarlıkça nakit taleplerinin karşılanması, bu hesabın işleyişinden doğan borçlandırma ve alacaklandırma işlemlerinin yapılması, tek hazine kurumlar hesabında toplanan kaynakların değerlendirilmesi, belediyeler, il özel idareleri, kamu iktisadi teşebbüsleri ve söz konusu idarelerin bağlı ortaklıkları, müessese ve işletmeleri ile birliklerinin tek hazine kurumlar hesabına alınan kaynaklarının değerlendirilmesi sonucu elde edilecek getirinin Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından açıklanan bankalarca bir aya kadar vadeli mevduata uygulanan ağırlıklı ortalama mevduat faiz oranının yüzde yetmişi esas alınarak belirlenmesi, paylaşılması ve diğer ilgili hususlara ilişkin usul ve esaslar Müsteşarlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir.” hükmü, 6. fıkrasında ise; “(Ek fıkra: 21/3/2018-7103/55 md.) Tek hazine kurumlar hesabı kapsamındaki kaynakların değerlendirilmesinden elde edilen nema gelirleri genel bütçenin (B) işaretli cetveline gelir kaydedilir. Müsteşarlıkça belediyeler, il özel idareleri, kamu iktisadi teşebbüsleri ve söz konusu idarelerin bağlı ortaklıkları, müessese ve işletmeleri ve birlikleri ile paylaşılan nema gelirleri Müsteşarlık bütçesine bu amaçla konulacak tertiplere gider kaydedilerek ilgili kurumlara ödenir. Tek hazine kurumlar hesabı kapsamında Müsteşarlık ile kamu kurum ve kuruluşları arasında oluşan her türlü yükümlülük ilgili taraflarca faizsiz olarak yerine getirilir.” hükmü yer almıştır.

Hukuki Değerlendirme:

Anayasanın 124. maddesi ve normlar hiyerarşisi bağlamında, bir yasa hükmüne dayalı olarak hazırlanan yönetmelikler ile yasa hükümlerine açıklık getirilmesi ve yasa hükümlerinin uygulamaya geçirilmesi amaçlanmaktadır.
Normlar hiyerarşisi kuramına göre; hukuk düzeni, farklı kademede yer alan Anayasa, kanun, tüzük, yönetmelik ve diğer düzenleyici işlemlerden oluşan birçok normu içermekte ve her norm geçerliliğini bir üst basamakta yer alan normdan almaktadır. Bu nitelikleri gereği, dayandıkları üst hukuk normlarına aykırı hüküm ihtiva etmeleri mümkün değildir. Diğer yandan, normlar hiyerarşisindeki düzenleme soyuttan somuta doğru kademeli bir sistem içermektedir.
Yasa koyucu düzenleyeceği konularda genel prensipleri belirler ve bunun uygulanmasını yürütmeye, bir başka ifadeyle idarelere bırakır. İdare Hukukunun temel ilkeleri uyarınca; idare tarafından, düzenleyici işlemler tesis edilirken, üst hukuk normlarına açıklık getirilmesi ve bu normlarca çizilen çerçeve içerisinde teknik detayların belirlenmesi, uygulamadaki belirsizliklerin giderilmesi amaçlanmalıdır.

Dava Konusu Yönetmeliğin İncelenmesi:
Davacı tarafından, dava konusu yönetmelik ile belediyelerin özerklik şartının ihlal edildiği, dava konusu yönetmeliğin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı hükümleri ile Anayasa’nın 127. maddesinde yer alan yerinden yönetim ilkesine aykırı olduğu iddiaları ile bakılan dava açılmıştır.
4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’un 12. maddesinin 5. fıkrasında, tek hazine kurumlar hesabının ve buna bağlı olarak açılacak banka hesaplarının işleyişi, tek hazine kurumlar hesabı kapsamındaki kurum ve kuruluşların Müsteşarlıktan olan nakit talepleri ile ödeme ve tahsilat tahminlerinin Müsteşarlığa bildirilmesi, Müsteşarlıkça nakit taleplerinin karşılanması, bu hesabın işleyişinden doğan borçlandırma ve alacaklandırma işlemlerinin yapılması, tek hazine kurumlar hesabında toplanan kaynakların değerlendirilmesi, belediyeler, il özel idareleri, kamu iktisadi teşebbüsleri ve söz konusu idarelerin bağlı ortaklıkları, müessese ve işletmeleri ile birliklerinin tek hazine kurumlar hesabına alınan kaynaklarının değerlendirilmesi sonucu elde edilecek getirinin Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından açıklanan bankalarca bir aya kadar vadeli mevduata uygulanan ağırlıklı ortalama mevduat faiz oranının yüzde yetmişi esas alınarak belirlenmesi, paylaşılması ve diğer ilgili hususlara ilişkin usul ve esasların Müsteşarlıkça hazırlanan yönetmelikle belirleneceği kuralına yer verilmiştir.
21/3/2018 tarihli ve 7103 sayılı Vergi Kanunları ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 55. maddesiyle 4749 sayılı Kanun’un 12. maddesine eklenen beşinci ve altıncı fıkralarda yer alan “…belediyeler, il özel idareleri,…” ibarelerinin Anayasa’nın 127. maddesine aykırı olduğu ileri sürülerek iptali istemiyle açılan davada, Anayasa Mahkemesi’nin 03/03/2021 tarih ve E:2018/99, K:2021/14 sayılı kararı ile; “Dava konusu kurallarla tüm kamu kaynakları ile birlikte belediyelerin ve il özel idarelerinin nakit kaynaklarının tek bir hesaptan takip edilmesi öngörülmekle temel olarak iki amacın gerçekleştirilmesinin hedeflendiğinin anlaşıldığı,
Bunlardan ilkinin kamu kaynakları bakımından daha geniş bir ölçek oluşturularak daha büyük bir kamusal getiri elde etmek olduğu, ikincisinin ise yerel yönetimlerin nakit kaynaklarının bankalar yerine Hazinede tutularak gereksiz ve daha maliyetli kamu borçlanmasının (ilave faiz yükü oluşmasının) önüne geçmek olduğu, dolayısıyla kurallarla kamu kaynaklarının etkin ve verimli bir şekilde yönetilmesinin amaçlandığının anlaşıldığı,
Öte yandan Kanun’un 12. maddesinin altıncı fıkrasında tek hazine kurumlar hesabı kapsamındaki kaynakların kullanımı ve değerlendirilmesinden elde edilen nema gelirlerinin ilgili cetvellere kaydedileceğinin ve Hazine ve Maliye Bakanlığı bütçesine bu amaçla konulacak tertiplere gider kaydedilerek ilgili kurumlara ödeneceğinin hüküm altına alındığı,
Bu çerçevede dava konusu kurallarda belediye ve il özel idarelerinin kaynaklarını dilediği gibi kullanmalarına herhangi bir sınırlama getirilmediği dolayısıyla kuralların anılan idarelerin kaynaklarını diledikleri yatırım araçlarına yönlendirmelerini engelleyen bir yönünün bulunmadığının anlaşıldığı, kurallarla söz konusu idarelerin herhangi bir yatırım için harcamadıkları ya da yatırıma yöneltmedikleri ve bankalarda değerlendirdikleri kaynaklarına ilişkin bir düzenleme öngörülmediği,
Kurallarla belediye ve il özel idarelerinin nakit kaynaklarının tek hesaptan takibi sağlanmakla birlikte kuralların bu kaynakların anılan idarelere -belirli bir süre için dahi olsa- ödenmemesi sonucunu doğurması da söz konusu olmadığı,
Kurallarda yerel yönetimlerin bu hesaba yatırdıkları paranın getirisinden yararlanmalarını engelleyen bir hüküm de bulunmadığı, söz konusu paranın nasıl nemalandırılacağının düzenlendiği, Bu düzenleme yapılırken de belediye ve il özel idarelerinin tek hazine kurumlar hesabına alınan kaynaklarının değerlendirilmesi sonucu elde edilecek getirinin Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından açıklanan bankalarca bir aya kadar vadeli mevduata uygulanan ağırlıklı ortalama mevduat faiz oranının yüzde yetmişinin esas alınarak belirleneceği hüküm altına alındığı, böylece anılan idarelerin tek hazine kurumlar hesabı kapsamına alınmamaları haline nazaran dezavantajlı bir duruma düşmelerinin önlenmesine ilişkin tedbir alındığı,
Bu itibarla kuralların yerel yönetimlerin özerkliği ilkesini zedeleyen bir yönünün bulunmadığı, kurallar Anayasa’nın 127. maddesine aykırı olmadığı” gerekçesiyle iptal talebinin reddine karar verilmiştir.
Dava konusu yönetmelik, 28/02/2002 tarih ve 4749 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun’un 12 inci maddesi uyarınca hazırlanmış olup, 4749 sayılı Kanun’un 12. maddesine eklenen beşinci ve altıncı fıkralarda yer alan “…belediyeler, il özel idareleri,…” ibarelerinin Anayasa’nın 127. maddesine aykırı olduğu ileri sürülerek iptali istemiyle açılan davada, Anayasa Mahkemesi’nin 03/03/2021 tarih ve E:2018/99, K:2021/14 sayılı kararı ile iptali talep edilen kuralların Anayasa’nın 127. maddesine aykırı olmadığı gerekçesiyle iptal taleplerinin reddine karar verilmiş olması karşısında, dava konusu Yönetmelikte normlar hiyerarşisine ve hukuka aykırılık bulunmamaktadır.