Danıştay 7. Daire, Esas No: 2018/336, Karar No: 2022/228

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Kimya İnşaat Taahhüt İthalat İhracat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporu uyarınca, ”…” adı altında parfüm olarak satılan ürünün satışlarında özel tüketim vergisi hesaplanması gerektiğinden bahisle 2013 yılının Mart ilâ Aralık dönemlerine ilişkin olarak re’sen tarh olunan özel tüketim vergisi ile bir kat kesilen vergi ziyaı cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, dosyanın incelenmesinden, kozmetik ürünler imalatı ile iştigal eden davacının, 2013 takvim yılında, “…” adlı ürünü gerek kendi internet sitesinde, gerekse satışı yapılan mağazalarda parfüm olarak satışa sunduğu, rekabet ve serbest piyasa koşulları nedeniyle söz konusu ürünün, parfüm olarak adlandırılmakla beraber aslında kolonya olduğunun davacı tarafından beyan edilmesine karşılık 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’na ekli (IV) sayılı listede 3303.00 pozisyonu içerisinde yer aldığı için özel tüketim vergisi hesaplanmadan satıldığından bahisle cezalı tarhiyatın yapıldığı, uyuşmazlığın çözümünün eşyanın parfüm mü, yoksa kolonya mı olduğunun tespitine bağlı olduğu, davalı idarece bu yönde herhangi bir tahlil yapılmadığı, ilgili meslek kurumlarından veya sektörde faaliyet gösteren benzer firmalardan bilgi edinilmediği, hiçbir inceleme ve araştırma yapılmadan sadece söz konusu ürünün parfüm adı altında satılmasından hareketle parfüm olduğunun kabulü suretiyle eksik incelemeye dayalı olarak tarh olunan vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisinde hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesinin B fıkrası açıklanarak, ispat külfetinin iddia sahibine ait olacağı, olayda, uyuşmazlık konusu “…” markalı ürünün piyasaya parfüm şeklinde ambalajlanarak tanıtımı ve satışının yapıldığı, ürünün kolonya olduğu yönündeki iddianın ispat külfeti kendisine ait olmasına rağmen davacı tarafından bu yönde herhangi bir kanıtın ileri sürülmediği, esans oranının düşük tutulmasından dolayı ürünün kolonya olduğu yönündeki iddianın ise ticari ve iktisadi hayatta dayanağının bulunmadığı, bu hususun vergi incelemesini eksik ve yetersiz kılmayacağı ya da yapılan vergilendirmeyi kusurlandırmayacağı, parfüm olarak satışı yapılan ve kolonya olduğu da ortaya konulamayan ürünün teslimi özel tüketim vergisine tabi olduğundan, cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle istinaf başvurusunun kabulü ile mahkeme kararının kaldırılmasından sonra davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davaya konu vergilerin dayanağı vergi inceleme raporunun eksik incelemeye dayalı olarak hazırlandığı, kolonya seviyesinde esans içeren ürünün parfüm olarak değerlendirilemeyeceği, vergilendirmede olayın gerçek mahiyetinin esas alınması gerektiği, ispat külfetinin idareye ait olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Davaya konu cezalı tarhiyatın dayanağı vergi inceleme raporunun incelenmesinden, ”…” adlı ürünün parfüm adı altında satıldığı ve özel tüketim vergisi uygulanmadığından bahisle cezalı tarhiyatın önerildiği anlaşılmakla birlikte, uyuşmazlık konusu eşyanın özel tüketim vergisine tabi olup olmadığı parfüm ya da kolonya olarak satılmasına bağlı olduğundan, söz konusu ürünün niteliğinin belirlenebilmesi için kullanılan esans miktarı ve diğer bileşenlerin laboratuvar tahlili yapılmak suretiyle ortaya konulmasının yanı sıra olayın gerçek mahiyetine yönelik inceleme yapılması gerekirken, salt davacının internet sitesinde parfüm adı altında satış yapıldığı tespiti ile eksik incelemeye dayalı olarak re’sen tarh edilen vergide ve kesilen cezada hukuka uyarlık bulunmadığından Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL’den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Dairece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 25/01/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi.