Danıştay 7. Daire, Esas No: 2016/8983, Karar No: 2021/1543

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Bakanlığı adına
… Gümrük Müdürlüğü …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Gümrükleme Temsilcilik Tekstil İthalat İhracat Petrol Ürünleri Gıda Sanayi Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

ARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına tescilli … tarih ve … sayılı serbest dolaşıma giriş beyannamesi muhteviyatı eşyanın muayenesi yapılmadan taşıt üstü sahasından izinsiz olarak ayrıldığından bahisle 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun 236. maddesinin 1. fıkrasının olay tarihinde yürürlükte bulunan şekli uyarınca hesaplanarak karara bağlanan para cezasına vaki itirazın reddine dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, yaygın basitleştirilmiş usule tabi tutulan eşyanın muayene ve kontrolü yapılmadan “taşıt üstü” sahasından izinsiz ayrıldığından bahisle itiraza konu edilen işlem tesis edilmiş ise de, ithal edilen eşyanın taşıt üstü muayene noktasından muayene ve kontrolü yapılmadan izinsiz olarak ayrıldığına ilişkin idarece, herhangi bir bilgi ya da belgenin ibraz edilememesi karşısında, hesaplanan para cezasında hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Gümrük Kanunu’nun 236. maddesinin 1. fıkrasının eksik ve hatalı değerlendirilerek hüküm kurulduğu, tahakkuk ettirilen vergilerin ödenmediği, ithale konu eşyalar taşıt üstü muayene sahasından kaçırıldığından dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.