Danıştay 7. Daire, Esas No: 2016/4485, Karar No: 2021/970

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Bakanlığı adına
… Gümrük Müdürlüğü …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Antrepo ve Lojistik Nakliye Sosyal Hizmetler Sanayi Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, İşleticisi olduğu antrepodan gümrük vergilerinin tamamı ödenmeden eşya çıkarılmasında kusur ve ihmalinin bulunduğunun tespit edildiğinden bahisle, 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun 235. maddesi uyarınca, eşyaya ilişkin gümrük ve katma değer vergileri üzerinden hesaplanarak karara bağlanan para cezalarına vaki itirazın reddine dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 6111 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ve Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 3. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi uyarınca, dava konusu cezanın dayanağı verginin Kanunun yayımlanmasından önce 26/12/2008, 29/12/2008 ve 20/11/2009 tarihlerinde ödendiği anlaşıldığından, davalı idarece para cezası kararının uygulanmasına ve ceza tutarının tahsiline hukuken olanak bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Dava konusu para cezasının asla bağlı bir ceza olmadığı, antrepo işleticisi adına kesilmesinin cezanın bağımsızlığını kanıtladığını, tesis edilen işlemin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.