Danıştay 4. Daire, Esas No: 2019/9708, Karar No: 2022/540

Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2019/9708 E. , 2022/540 K.
“İçtihat Metni”

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/9708
Karar No : 2022/540

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Taşımacılık Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, hava taşımacılığı faaliyetinde bulunması nedeniyle Amerika Birleşik Devletlerinde mukim şirketlerden finansal kiralama yoluyla kiraladığı uçaklarla ilgili olarak ödediği net uçak kira bedelleri üzerinden sorumlu sıfatıyla katma değer vergisi tevkifatı yaptığı halde, net uçak kira bedellerinden yapılması gereken kurum (stopaj) vergisi miktarını katma değer vergisinin matrahına eklememek suretiyle eksik matrah üzerinden hesapladığı, ayrıca kiralanan uçaklar için ödenen bakım rezerv tutarları üzerinden sorumlu sıfatıyla katma değer vergisi tevkifatının yapılmadığının tespiti üzerine hesaplanan matrah farkı üzerinden 2005/1 ila 12 dönemi için tarh edilen vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; bu aşamada uyuşmazlığın, davacı şirketin ihtilaflı dönemde kiraladığı uçaklar için ödediği ek kira bedeli ve bakım rezerv ücretinin net kısmına isabet eden vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerine ilişkin olduğu, davacı şirket tarafından yurt dışından kiralanan uçaklar için yurt dışında mukim dar mükelleften alınan bakım rezerv hizmetinin KDV Kanunu hükümleri uyarınca Türkiye de yararlanılan bir hizmet olduğu, satın alınan bu hizmetin Türkiye İle Amerika Birleşik Devletleri arasında imzalanan Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma Anlaşması kapsamındaki işlerden olmadığı ve KDV ye tabi olduğu, buna göre davacı şirketin ek kira ve bakım rezerv ücretinin net tutarı üzerinden sorumlu sıfatı ile KDV tevkifatı yapması gerekirken bu yükümlülüğüne uymadığı için yapılan dava konusu vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi tarhiyatında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, yapılan tarhiyatın hukuka aykırı olduğu, vergiyi doğuran olayın gerçekleşmediği, karar sonrası düzenlenen 2 nolu vergi ceza ihbarnamesinin de hatalı olduğu, kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, Mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Temyiz istemine konu kararın Danıştay Dördüncü Dairesinin 08/05/2018 tarih ve E:2017/315, K:2018/4363 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 03/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir