Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/7896, Karar No: 2021/1576

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, kayıt dışı taşınmaz alım satımı yaptığından bahisle takdir komisyonu kararları ile belirlenen matrahlar üzerinden vergi ziyaı cezalı olarak re’sen tarh edilen 2009 yılı gelir vergisi, 2009/10-12 dönemi geçici vergi ile 2009/10 ve 12 dönemi katma değer vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; şahsi ihtiyaçların giderilmesini aşan, vergi mevzuatı anlamında devamlılık kazanmış bir ticari organizasyon çerçevesinde ticari faaliyete dönüşmüş olan gayrimenkul alım satımı faaliyeti nedeniyle davacı hakkında ticari kazanç yönünden mükellefiyet tesis edilerek vergilendirilmesinde ve Danıştay içtihatlarında öngörülen %20 kârlılık oranından daha düşük bir kârlılık oranı hesaplanarak davacı hakkında gelir vergisi matrahının hesaplanmasında hukuka aykırılık; satışı yapılan bağımsız bölümlerin 150 metrekarenin üzerinde veya altında olduğu yolunda somut ve geçerli bir tespitte bulunulmaksızın vergi oranı doğrudan %18 olarak belirlendiğinden %1’i aşan katma değer vergisinde ve mahsup süresi geçtiğinden aranmayacak olan geçici vergi aslında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı adına yapılan tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.