Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/12079, Karar No: 2020/6196

Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2016/12079 E. , 2020/6196 K.

    “İçtihat Metni”

    T.C.
    D A N I Ş T A Y
    DÖRDÜNCÜ DAİRE
    Esas No : 2016/12079
    Karar No : 2020/6196

    TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
    VEKİLİ : Av. …

    KARŞI TARAF (DAVACI) : … İletişim Elektronik Kırtasiye Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi

    İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

    YARGILAMA SÜRECİ :
    Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım hasılatını beyan dışı bıraktığından bahisle hazırlanan vergi inceleme raporu uyarınca re’sen tarh edilen 2010/1-3, 4-6, 7-9 ve 10-12 dönemleri vergi ziyaı cezalı geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
    İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının bir kısım mal ve hizmet satışı için fatura düzenlemesine rağmen bunları defter kayıt ve beyanlarına intikal ettirmediği nedeniyle re’sen tarhiyat yapılmış ise de, daha önce uyuşmazlık konusu döneme ait beyannamesini veren davacı adına, düzenlenmesine rağmen defter kayıt ve beyanlara intikal ettirilmeyen faturalara dayalı olarak tarhiyat yapıldığı, yapılan tarhiyatın ikmalen yapılması gerekir iken re’sen yapılması nedeniyle dava konusu cezalı tarhiyatların kaldırılması gerektiği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

    TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından idarece yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğu aksi yöndeki kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

    KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

    TETKİK HÂKİMİ : …
    DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

    TÜRK MİLLETİ ADINA
    Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

    İNCELEME VE GEREKÇE :
    213 sayılı Vergi Usul Kanununun 29. maddesinde, ikmalen vergi tarhının, her ne şekilde olursa olsun bir vergi tarh edildikten sonra bu vergiye müteallik olarak meydana çıkan ve defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak miktarı tespit olunan bir matrah veya matrah farkı üzerinden alınacak verginin tarh edilmesi olduğu, 30. maddesinde, re’sen vergi tarhının, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden verginin tarhı olduğu belirtilmiştir.
    Buna göre, ikmalen vergi tarhının evvelce tarh edilmiş bir vergiye müteallik olarak miktarı kanunda belirtildiği şekliyle belirlenecek matrah üzerinden yapılacağı ancak matrahın belirlenmesinde defter kayıt ve belgelerinin ihticaca salih olmadığının tespit edilmesi halinde re’sen tarh yoluna gidileceği öngörülmüştür.
    Dosyanın incelenmesinden; davacının bir kısım mal ve hizmet satışına dönük olarak düzenlediği faturaları defter kayıt ve beyanlarına yansıtmadığından bahisle hazırlanan vergi inceleme raporu uyarınca re’sen yapılan cezalı tarhiyat üzerine bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
    Olayda; bir kısım mal ve hizmet satışına dönük olarak düzenlediği faturaları beyanlarına yansıtmamış olduğu sabit olan davacının defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikalarının vergi matrahının doğru ve kesin olarak tespitine imkan vermeyecek derece noksan usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmadığı, aynı zamanda tutulması zorunlu olan defterlerin veya beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığını göstermekte olduğu, bu nedenlerle ilgili yıl matrahının 213 sayılı Kanunun 30/4. maddesi gereğince re’sen takdir edilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığından işin esasının incelenmesi suretiyle bir karar verilmesi gerekirken belirtilen gerekçeyle verilen Mahkeme kararında hukuki isabet görülmemiştir.

    KARAR SONUCU :
    Açıklanan nedenlerle;
    1. Temyiz isteminin kabulüne,
    2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
    3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
    4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 23/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bir yanıt yazın

    E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir