Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/11069, Karar No: 2020/5973

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2006 yılında satın aldığı gayrimenkulün 2010 yılında satışından elde ettiği değer artış kazancını beyan etmediğinden bahisle takdir komisyonu kararına dayanılarak re’sen tarh edilen 2010 yılı vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacı tarafından 2006 yılında satın aldığı gayrimenkulü 5 yıllık süre dolmadan 2010 yılında sattığından bahisle, gayrimenkulün alış değeri olan tutar üzerinden ticari teamüller gereği %20 oranı uygulanmak suretiyle endeksleme sonucu tespit edilen güncel maliyet ve satış bedeli esas alınarak takdir komisyonu kararıyla tespit edilen değer artış kazancına ilişkin matrah üzerinden dava konusu cezalı tarhiyatın yapıldığının anlaşıldığı, satıldığı tarih itibariyle arsa üzerinde iki adet atölye binası bulunduğu, bunlardan ilk atöyle binası ruhsatının 31/12/2008 tarihinde alındığı, diğeri için ise 25/03/2009 tarihinde inşaat ruhsatı alınıp hafriyat çalışmaları, zemin etüdü, plan ve projeleri çizdirildikten sonra inşaata başlanılarak aynı yıl içerisinde prefabrik binanın tamamlandığının anlaşıldığı, takdir komisyonu tarafından tarhiyata konu gayrimenkulün gerçek maliyet ve satış bedeli hesaplanırken arsa ile birlikte üzerinde yer alan söz konusu binaların da değerlendirilmesi gerektiğinden öncelikle mahalinde inceleme yapılarak gayrimenkulün gerçek alım ve satım değerinin tesbiti zorunlu olduğundan ve idarece bu yönde bir inceleme ve araştırma yapılmadan güncel maliyet bedeli üzerinden %20 oranı uygulanmak suretiyle tespit edilen matrah üzerinden yapılan cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının 2006 yılında aldığı taşınmazı 2010 yılında satması nedeniyle gerçek satış değerinden ticari teamüller gereği %20 oranı uygulanarak takdir komisyonu kararıyla belirlenen matrah üzerinden yapılan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatının yasal ve yerinde olduğu belirtilerek davanın kabulüne dair kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.