Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/10226, Karar No: 2021/1023

Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2016/10226 E. , 2021/1023 K.

    “İçtihat Metni”

    T.C.
    D A N I Ş T A Y
    DÖRDÜNCÜ DAİRE
    Esas No : 2016/10226
    Karar No : 2021/1023

    TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
    (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
    VEKİLİ : Av. …

    KARŞI TARAF (DAVACI) : …

    İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

    YARGILAMA SÜRECİ :
    Dava konusu istem: Davacı adına, POS cihazı ile tahsil ettiği satşlarının bir kısmını beyan dışı bıraktığından bahisle takdir komisyonu kararına istinaden re’sen tarh edilen 2013/1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 ve 12 dönemleri vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
    İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının 2013 yılında POS cihazı ile yaptığı satışlar ile katma değer vergisi beyanları arasında uyumsuzluk bulunduğu hususunda Kazan Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından 24/03/2015 tarihli bir tutanak düzenlenerek davacının takdir komisyona sevk edildiği, Takdir Komisyonunca 24/03/2015 tarihli tutanaktaki veriler dikkate alınarak matrah farkı bulunduğu, bu kararlar uyarınca dava konusu vergi tarhiyatının yapıldığı, söz konusu tutanakta, ilgili dönemlerde POS cihazı ile yapılan satış tutarından, sadece davacı tarafından daha önce beyan edilen satış tutarları içerisinde yer alan özel matrah şekline tabi işlemlerde matraha dahil olmayan bedeller çıkarılarak matrah farkı bulunduğu, kayıt dışı bırakılan satış tutarları içerisinde yer alan ve matraha dahil olmaması gereken özel matrah şekline tabi işlemlerde matraha dahil olmayan bedellerin dikkate alınmadığı, takdir komisyonu tarafından ise bulunan matrah farkının tamamının % 18 katma değer vergisi oranına tabi olduğu kabul edilerek davacı adına fark matrah belirlendiği, kuyumculuk faaliyeti ile iştigal eden davacı tarafından beyan dışı bırakılan satış tutarları içerisinde yer alan ve özel matrah şekline tabi işlemlerde matraha dahil olmayan satış tutarları bulunan matrah farkından çıkartılmadığı ve bu yönde ne Kazan Vergi Dairesi ne de Takdir Komisyonunca bir inceleme yapılmadığının görüldüğü, bu durumda davalı idarece matrahın doğru olarak tespiti için vergilendirmeye esas alınabilecek bir inceleme yapılarak olaylar somut veriler ile ortaya konulmaksızın, kayıt dışı bırakılan satış tutarlarının kuyumculuk faaliyeti kapsamında olduğu ve bu satış tutarları içerisinde katma değer vergisine tabi olmayan satış bedellerinin bulunduğu bilinmesine rağmen sadece katma değer vergisi beyannameleri ile POS cihazından yapılan çekimler arasındaki fark matrah kabul edilmek suretiyle yanlış bulunan matrah üzerinden tarh edilen dava konusu vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

    TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Takdir komisyonunca, mükellefin yaptığı iş ve iş yerinin durumu, mevkii, emsalleri, piyasa şartları ilgili dönemdeki mal ve hizmet teslimleri, Ankara Tüketici Endeksleri, asgari hayat standart miktarları ile ilgili sair bilgiler araştırılıp, değerlendirilmek üzere Kazan Vergi Dairesi Müdürlüğü’nün 24/03/2015 tarihinde düzenlediği mükellefin pos satış cihazı ile yaptığı satışların ilgili dönem beyannamesine dahil edilmediğine ilişkin tutanağa istinaden matrahın takdir edildiği, idare tarafından yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğu ve kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

    KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

    TETKİK HÂKİMİ : …

    DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

    TÜRK MİLLETİ ADINA
    Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

    İNCELEME VE GEREKÇE :
    İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
    Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

    KARAR SONUCU :
    Açıklanan nedenlerle;
    1. Temyiz isteminin reddine,
    2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
    3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
    4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
    5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bir yanıt yazın

    E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir