Danıştay 10. Daire, Esas No: 2021/7491, Karar No: 2022/610

Danıştay 10. Daire Başkanlığı 2021/7491 E. , 2022/610 K.
“İçtihat Metni”

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2021/7491
Karar No : 2022/610

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği görüşüldü:
Davacı tarafından, karar düzeltme dilekçesi ile dava konusu işlemin sebep unsurunu oluşturan “Yıllık gelir toplamının, her yıl Bakanlar Kurulunca açıklanan 16 yaş ve üzeri asgari ücret brütünün yıllık toplamının üç katına tekabül eden miktar veya altında olması” şartının 2090 sayılı Tabii Afetlerden Zarar Gören Çiftçilere Yapılacak Yardımlar Hakkında Kanun’da düzenlenmeyen, Tabii Afetlerden Zarar Gören Çiftçilere Yapılacak Yardımlar Hakkında Yönetmelik’le getirilen kısıtlayıcı bir hüküm olduğu, Kanun’da yer almayan kısıtlayıcı bir düzenlemenin Yönetmelik’le getirilemeyeceği ileri sürülmektedir.
Kanuni düzenleme ilkesi, düzenlenen alanda temel ilkelerin kanunla konulmasını ve çerçevenin kanunla çizilmesini ifade etmektedir. Bu niteliği taşıyan bir yasal düzenleme ile uzmanlık ve teknik konulara ilişkin ayrıntıların belirlenmesi konusunda yürütme organına yetki verilmesi, kanuni düzenleme ilkesine aykırılık oluşturmaz.
Somut uyuşmazlıkta uygulanan 2090 sayılı Kanun’un 2. maddesinde, bu Kanun kapsamında yapılacak yardımların niteliği ve genel olarak yardım edilecek çiftçilerde aranacak şartlar düzenlendikten sonra, hangi şartlarda ve ne şekilde yardım yapılacağının yönetmelikte açık ve seçik bir şekilde belirtileceği hükmüne yer verilerek Kanun’da düzenlenen ölçütler ve çizilen çerçeve kapsamında yardım şartlarının somutlaştırılması işinin ilgili yönetmeliğe bırakıldığı, ayrıca 2090 sayılı Kanun’un 2. maddesinde düzenlenen “bu zararı diğer tarımsal veya başka gelirleriyle karşılayacak gücü bulunmaması” hükmünde bahsedilen çiftçi açısından bulunması gereken gelir yetersizliğinin, yardımların verilmesi sürecinde belirsizliğe neden olacak mahiyette soyut olduğu, dava konusu işlemin sebep unsurunu oluşturan düzenleme ile de bu hususun idareye tanınan yetki kapsamında somutlaştırıldığı görüldüğünden, davacının kanunilik ilkesinin ihlal edildiği iddiasına itibar edilmemiştir.
Danıştay dava daireleri ile İdari veya Vergi Dava Daireleri Kurullarının temyiz üzerine verilen kararları hakkında, ancak 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmaya devam edilen) 54. maddesinde yazılı nedenlerle kararın düzeltilmesi istenebilir. Kararın düzeltilmesi dilekçesinde öne sürülen hususlar ise, anılan maddede yazılı nedenlerden hiçbirine uymamaktadır.
Bu nedenle, yukarıda belirtilen açıklama ile kararın düzeltilmesi isteminin reddine, 10/02/2022 tarihinde oy birliğiyle kesin olarak karar verildi.