Danıştay 7. Daire, Esas No: 2016/5301, Karar No: 2020/5369

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı …
VEKİLİ : Av. ..

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:.., K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Malul ve engelli olan muris … adına özel tüketim vergisi istisnas kapsamında satın alınan aracın tescili aşamasında vefatı nedeniyle miras hissesi oranında intikalinde özel tüketim vergisi istisnasından yararlanma talebiyle mirasçısı olan davacı tarafından yapılan başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile ilgili aracın miras hissesi oranında tescili için özel tüketim vergisinden muaf yazısının verilmesine hükmedilmesi istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Dosyasının incelenmesinden; 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 7. maddesinin 2. fıkrasında (II) sayılı listede yer alan kayıt ve tescile tâbi mallardan 87.03 (motor silindir hacmi 1.600 cm’ü aşanlar hariç), 87.04 (motor silindir hacmi 2.800 cm ‘ü aşanlar hariç) ve 87.11 G.T.İ.P. numaralarında yer alanların, sakatlık derecesi % 90 veya daha fazla olan malûl ve engelliler tarafından, beş yılda bir defaya mahsus olmak üzere ilk iktisabının vergiden müstesna olduğu, söz konusu istisna ile malul ve engelli vatandaşların sosyal hayata daha iyi ve kolay katılımlarının sağlanmasının hedeflendiği, sosyal amaçlı bu istisna, malul ve engellilerin kullanımına veya yararlanmalarına yönelik olarak maddede öngörülen araçlarla sınırlı olmak üzere, bu kişilerin özel tüketim vergisi ödemeden araç iktisap etmelerine yönelik bir uygulama olduğu, ilgili aracın kullanımının da, ancak aracın malul ve engelli adına kayıt ve tescili ile mümkün bulunduğu, olayda, her ne kadar muris adına araç faturası düzenlenmiş ise de, malul ve engelli adına araç tescili henüz yapılmadığından, mirasçılarının özel tüketim vergisi istisnasından yararlanma taleplerinin reddine dair işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı, öte yandan, uyuşmazlık konusu aracın miras payı oranında tescili için özel tüketim vergisinden muaf yazısının davalı idarece verilmesine hükmedilmesi istemi yönünden ise, idari işlem niteliğinde yargı kararı verilmesine olanak bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen esastan, kısmen de incelenmeksizin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Annelerinin vefatı üzerine miras payları oranında özel tüketim vergisinden muaf olarak tescil işlemleri için yazı verilmesine dair taleplerinin davalı idarece tescilin, anneleri adına istenildiği varsayımı ile reddedildiği, aracın fatura edildiği ve kazanılmış hakları ile adlarına miras payı oranında tescilinin gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.