Danıştay 4. Daire, Esas No: 2020/6213, Karar No: 2021/147

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ : Av. …

2- …

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarh edilen 2008/6,8,9,10,11,12 ve 2009/1,2,3,4,6,9,10 dönemleri vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ile 2008/6 ve 2009/1 dönemleri için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda, uyuşmazlık konusu dönemde davacının fatura aldığı Üsküdar Vergi Dairesi mükellefi … hakkında düzenlenen … tarih … sayılı Vergi Tekniği Raporu’nun değerlendirilmesinden; mükellefin düzenlediği belgelere göre kısa süre içinde çok yüksek tutarlı hasılat elde edebilecek kapasitede faaliyetinin bulunmaması, mükellefin faaliyetine başladığı tarihten günler sonra adresinde yapılan yoklamada bulunmaması, asgari vergisel ödevlerini yerine getirmemesi ve beyanlarındaki uyumsuzluklar gibi hususlar dikkate alındığında, bu mükellefin düzenlediği belgelerin gerçek bir alım satım ilişkisine dayalı olarak düzenlenmediği sonucunu ulaşıldığından, dava konusu cezalı katma değer vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı, özel usulsüzlük cezası kesilmesini öngören ve bu cezanın kesilmesine ilişkin koşulları düzenleyen Kanun hükmünde belirtilen unsurların olayda bir arada gerçekleşmemiş bulunduğu, cezayı gerektiren fiilin gerçekleştiği hususunda somut bir tespit yapılmadığından 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezasında ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN DAVALININ İDDİALARI : Düzenlenen sahte faturaları defterlerine kaydederek haksız indirim sağladığı vergi inceleme raporu ile sabit olan davacı mükellefin adına belirtilen döneme ilişkin kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka aykırı bir hususun bulunmadığı ileri sürülmektedir.

TEMYİZ EDENİN DAVACININ İDDİALARI : Vergi Dairesinin davacı nezdinde somut hiçbir tespit yapmadığı, faturaları düzenleyen mükelleflerle ilgili olarak yapılan bir takım araştırmalara dayanılarak faturaların gerçek bir emtia alımına dayanmadan düzenlenen gerçeğe uygun olmayan belge niteliği taşıdığı sonucuna varılamayacağı, anılan mal ve hizmet alışlarının tamamen gerçek olduğu, vergi tekniği raporundaki soyut varsayımlardan hareketle hazırlanan bir rapora dayanılarak yapılan tarhiyatın hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, Mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir.
Temyiz istemine konu kararın Danıştay Dördüncü Dairesinin 17/10/2018 tarih ve E:2016/3771 K:2018/9084 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.