Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/11443, Karar No: 2020/6433

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2010/2,11 dönemine ilişkin gayrimenkul satışlarından elde ettiği kazancı beyan etmemesi nedeniyle adına tarh edilen vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının 2007 ve 2008 yılının muhtelif aylarında satın aldığı 3 adet taşınmazın tamamının 2009/2. ve 12. aylarında, 11/12/2007 ve 18/12/2009 tarihinde edinilen taşınmazları ise 2010/2 ve 11. aylarda sattığı, ticari kazanç elde edildiğinden bahsedebilmek için ticari kazancın esas unsuru olan devamlılığın ispat edilmesi gerektiği, davacının gayrimenkul alım satım faaliyeti kapsamında ticari organizasyon ve devamlılık unsurunun bulunduğuna ilişkin davalı idarece somut bir tespit ortaya koyulamadığı, davacı tarafından 2007 ve 2009 yıllarında alınan taşınmazların 2010 yılında satılmasının ticari bir organizasyon çerçevesinde yapılmış satış olarak değerlendirilemeyeceği, 2009 yılında yapılan iki adet gayrimenkul satışından dolayı da devamlılık unsurunun gerçekleştiğinden söz edilemeyeceği dikkate alındığında gayrimenkul ticareti kapsamında faaliyeti bulunmayan davacı adına, re’sen salınan vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Birden fazla dönemde çok sayıda gayrimenkul satışı yapan davacının 2010 yılında yapmış olduğu gayrimenkul satışlarından dolayı ticari kazanç elde etmesi üzerine beyanname vermediğinin 04/03/2015 tarihli vergi inceleme raporunda tespit edilmesi sonrası vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi tarh edilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı, kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 28/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.