Danıştay 10. Daire, Esas No: 2019/4893, Karar No: 2021/1469

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMLERİN_KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca aleyhlerine olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Malatya ili, Battalgazi ilçesi, … Mahallesi, … Caddesi, … Sokak, … Handa davacı adına işletilen işyerinde Battalgazi İlçe Emniyet Müdürlüğü ekiplerince tutulan tutanağın incelenmesi sonucu E.Ç, Y.G, F.H, D.M, M.K, N.K, A.D, Ş.Ö, İ.K, H.Ç, E.K, T.K adlı çalışanlara ilişkin işe giriş bildirgesinin, işten ayrılış bildirgesinin ve 2015/8 ayına ilişkin aylık prim ve hizmet belgesinin süresinde Kuruma verilmemesi nedeniyle, 5510 sayılı Kanun’un 102. maddesi uyarınca 37.313,00 TL idari para cezası uygulanmasına ilişkin … tarih ve … sayılı işleme karşı yapılan itirazın reddine dair … tarih ve … sayılı komisyon kararının iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacıya ait iş yerinde Battalgazi İlçe Emniyet Müdürlüğü ekipleri tarafından 15/08/2015 tarihinde tutulan tutanakta, E.Ç, Y.G, F.H, D.M, M.K, N.K, A.D, Ş.Ö, İ.K, H.Ç, E.K, T.K, B.E adlı şahısların farklı masalarda, erkek müşterilerle birlikte oturup alkol aldıklarının görüldüğü, bu şahısların yapılan SGK kontrollerinde B.E isimli şahsın SGK kaydının ibraz edildiği, diğer şahısların SGK kaydının olmadığının tespit edildiği, tutanakta ismi yazılan 13 kişinin farklı masalarda erkek müşterilerle birlikte alkol aldıkları, yani müşteri olmadıkları, bu 13 kişinin yapılan SGK kayıt sorgusunda ise yalnızca B.E adlı şahsın sigortalı olduğu, adı geçen şahısların burada müşteri olduklarına dair tutanakta bir itiraz kaydının olmadığı, yine birlikte alkol aldıkları müşterilerin adı geçen şahısların müşteri olduğuna dair bir itirazlarının olmadığı birlikte değerlendirildiğinde, E.Ç, Y.G, F.H, D.M, M.K, N.K, A.D, Ş.Ö, İ.K, H.Ç, E.K, T.K adlı şahısların davacıya ait işyerinde kayıt dışı çalıştığı, ancak 5510 sayılı Kanun uyarınca verilmesi gereken işe giriş bildirgesinin ve 2015/8 ayına ilişkin aylık prim ve hizmet belgesinin verilmediği anlaşıldığından, 5510 sayılı Kanun’un 102. maddesi uyarınca davacı aleyhine anılan fiiller nedeniyle idari para cezası uygulanmasının yerinde olduğu, öte yandan; davacının işten ayrılış bildirgesini vermemesi sebebine dayalı olarak verilen idari para cezası ile ilgili olarak E.Ç, Y.G, F.H, D.M, M.K, N.K, A.D, Ş.Ö, İ.K, H.Ç, E.K, T.K adlı şahısların 15/08/2015 tarihinde işe giriş bildirgelerinin düzenlendiği, adı geçen şahısların aynı tarihte işten ayrılış bildirgelerinin düzenlendiği, şahısların işe giriş tarihi olan 15/08/2015 tarihinden sonra davacıya ait iş yerinde çalışmaya devam edip etmediklerine ilişkin bir tespitin bulunmadığı anlaşıldığından, davacı hakkında 5510 sayılı Kanun uyarınca verilmesi gereken işten ayrılış bildirgesi verilmediğinden uygulanan idari para cezası yönünden işlemin hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle dava konusu işlemin işten ayrılış bildirgesinin verilmemesi nedeniyle uygulanan idari para cezasına yönelik kısmının iptaline işe giriş bildirgeleri ve aylık prim ve hizmet belgesinin verilmemesi nedeniyle uygulanan idari para cezasına yönelik kısmı yönünden davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ_EDENLERİN_İDDİALARI : Davacı tarafından, para cezasının bir bütün olarak verildiği, işe giriş ve ayrılışa ait tutarların ne kadar olduğunun bildirilmediği, kimliği tespit edilen bayanların iş yerinde farklı masalarda erkek müşterilerle beraber oturup alkol aldıklarının emniyet görevlileri tarafından tespit edilmesinin, bu şahısların iş yerinde çalıştığı anlamına gelmeyeceği, tutanağın yeterli delil oluşturmadığı ileri sürülmektedir. Davalı tarafından işlemin kanun çerçevesinde tesis edildiği, kararın iptale ilişkin kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN_SAVUNMALARI : Taraflarca, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince, Danıştay Başkanlık Kurulunun 07/03/2019 tarih ve 2019/24 sayılı kararıyla Danıştay Onbeşinci Dairesinin kapatılması üzerine Danıştay Onuncu Dairesine gönderilen dava dosyasında, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz isteminin reddine,
2. Dava konusu işlemin kısmen iptali, davanın kısmen reddi yolundaki … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (on beş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/03/2021 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.

(X)-KARŞI OY:

15/08/2015 tarihinde saat 22:00 sıralarında emniyet güçleri tarafından … adlı iş yerinde yapılan kontrol sonucunda hazırlanan İş Yeri Denetleme Tutanağında; 13 kadının “farklı masalarda erkek müşterilerle beraber oturup alkol aldıklarının görüldüğü”, ifade edilmiş, bu kadınlardan alınan kimlik belgelerine göre yapılan SGK kontrollerinde sadece 1 kişinin SGK kaydının ibraz edildiği, toplam 55 şahsın GBT kayıtlarının sorgulandığı, aramalarının olmadığı ve uygulamanın saat 22.30’da son bulduğu bilgileri yazılmış ve tutanağa 13 kadının imzasının açıldığı, imzadan imtina ettikleri şerhi düşülerek emniyet güçlerinin sicil numaraları yazılmış ve imzalarının atıldığı görülmüştür.
Polis tutanağındaki bu bilgiler, isimleri tutanağa geçirilen kadınların diğer erkekler gibi müşteri olup olmadıkları yolunda bir tespit içermemekte; sadece ayrı masalarda erkek müşterilerle alkol almaları işlemin sebep unsurunu oluşturmuş bulunmaktadır. Esasen bir birahanede müşteri olarak bulunan kişilerin, birlikte geldikleri kişilerin haricindekiler ile ayrı masalarda oturmaları normal olduğu gibi, kişilerin iş yerinde çalıştıklarının görüntü, ifade, uzun süreli takip, vestiyer hizmeti alıp almadıkları vs. gibi daha belirleyici delillerle ispatlanması gerektiği açıktır. Ayrı masalarda oturmanın orada çalışıldığına delil oluşturamayacağı, varsayıma dayalı olarak idari para cezası düzenlenemeyeceği, bu nedenle mahkeme kararının bozulması gerektiği oyuyla Daire kararına katılmıyorum.