Danıştay 7. Daire, Esas No: 2016/5628, Karar No: 2020/5191

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Bakanlığı adına
… Gümrük Müdürlüğü …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Teknoloji Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına tescilli … tarihli … sayılı, … tarihli … sayılı ve … tarihli … sayılı serbest dolaşıma giriş beyannameleri kapsamında yapılan ithalatlarda ödeme şeklinin özel takas olarak beyan edilmesine rağmen eşyanın tesliminden sonra beyannameler ve eki belgelerin incelenmesi üzerine, ödeme şekli özel takas olan ihracat beyannamelerine rastlanmadığından bahisle tahakkuk ettirilen kaynak kullanımını destekleme fonu payı, bu fon payının matraha ilavesi suretiyle ek olarak tahakkuk ettirilen katma değer ve özel tüketim vergileri ile sözü edilen vergiler üzerinden hesaplanarak karara bağlanan para cezasına vaki itirazın zımnen reddine dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, mülga 88/12944 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının 4. maddesinin 12. bendinde, bağlı muamele ve takas durumunda kesinti yapılmayacağı ve fon kesintilerinin kaldırılan hükümler uyarınca devam edeceğinin düzenlendiği, öte yandan, davalı idarece ihracatın ithalatı karşılayıp karşılamadığı yönünde somut bir tespit yapılmadığı göz önüne alındığında tesis edilen dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.