Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/10932, Karar No: 2020/6439

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: … , K: … sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, taşınmaz alım satımı nedeniyle elde edilen ticari kazancını kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle takdir komisyonu kararına dayanılarak re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2009 yılı gelir vergisi ile 2009/1-3, 10-12 dönemlerine ilişkin geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının 2007 ve 2008 yılının muhtelif aylarında satın aldığı 3 adet taşınmazın tamamının 2009/2. ve 12. aylarında satışının gerçekleştirildiği, yapılan satışların ticari faaliyet kapsamında yapıldığının kabulü için alım satım faaliyetinin makul kabul edilecek sayıda devamlılık arzetmesinin zorunlu olduğu, yapılan tespitlerin alım satım işlerinde devamlı olarak ticari amaçlarla gerçekleştiğinin kabulü için yeterli olmadığı anlaşıldığından davacı adına yapılan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir ve geçici gelir vergisi tarhiyatlarında hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacının uyuşmazlık dönemlerinde gayrimenkul alım-satım işlemlerini devamlılık unsurunun varlığı tespit edilerek sonuçlandırıldığı, devamlı şekilde taşınmaz alım satımı yapanların ticari kazanç yönünden vergi mükellefi olmaları gerektiği, inceleme elemanınca düzenlenen inceleme raporlarına dayanılarak yapılan cezalı tarhiyatın yasal olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.