Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/10280, Karar No: 2021/133

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ :Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına 2009/5 ve 6. dönemleri için re’sen tarh edilen tek kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinin kaldırılması ve mükellefiyet kaydının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının, taşınmazını, 22/07/2002 tarihli kat karşılığı inşaat sözleşmesi ile … İnşaat Petrol ve Temizlik Maddeleri Ticaret Sanayi Limited Şirketi’ne verdiği, payına düşen bağımsız bölümlerden 3 adet gayrimenkulün satışına ilişkin 2009 yılı katma değer vergisi beyannamelerini süresinde vermediği gerekçesiyle, takdir komisyonu kararına istinaden vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi tarh edildiği, söz konusu satıştan dolayı yapılan vergilendirmede hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, mükellefin birden fazla vergilendirme döneminde, birden çok gayrimenkul satışlarının olduğu dolayısıyla ortada ticari bir faaliyet olduğu, yapılan tarhiyatın hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : 2002 yılında bir defaya mahsus olarak kat karşılığı inşaat sözleşmesi yaptığı, 2009 yılında 1 adet taşınmaz sattığı, 2009 yılında yapılan diğer 2 satışın müteahhit adına yapıldığı, ticari bir faaliyet olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.