Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu, Esas No: 2020/2511, Karar No: 2021/173

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Bakanlığı
VEKİLİ : Hukuk Müşaviri ….

DAVALI İDARE YANINDA MÜDAHİL: … Turistik Tesisleri ve İşletmeleri A.Ş.
VEKİLİ : Av. ..
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Büyükşehir Belediye Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Altıncı Dairesinin 17/02/2020 tarih ve E:2016/11479, K:2020/1810 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Antalya – Kemerağzı – Kundu Kültür ve Turizm Koruma ve Gelişim Bölgesi kapsamında, Kültür ve Turizm Bakanlığınca 04/10/2010 tarihinde onaylanan 1/25000 ölçekli revizyon çevre düzeni planı, 1/5000 ölçekli revizyon nazım imar planı ve 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planlarının Antalya, … … ada, …, …, …, …. ve … sayılı parsellere ilişkin kısmının iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay Altıncı Dairesinin 17/02/2020 tarih ve E:2016/11479, K:2020/1810 sayılı kararıyla;
Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 31/03/2014 tarih ve E:2012/1409, K:2014/1362 sayılı usuli bozma kararına uyularak;
3621 sayılı Kıyı Kanunu ve Kıyı Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmelik’in düzenlemelerine göre; sahil şeridinde yer alan binaların korunabilmesi için 11/07/1992 tarihinden önce onaylanmış uygulama imar planlarının kıyı kenar çizgisinden itibaren kara yönünde 100 metrelik band içerisinde kalan kesimde yer alan imar adalarının yüzde ellisinden fazlasında yapılaşmanın gerçekleşmiş olmasının gerektiği,
Dairelerinin E:2012/1302 sayılı dosyasında bulunan aynı alana ilişkin imar planı örneklerinin incelenmesinden, uyuşmazlık konusu alanda turistik tesis kullanımı (otel) öngörülmekle beraber, günübirlik tesis kullanımının 11/07/1992 tarihinden önceki planlarda yer almadığı,
Bu durumda, esasen uyuşmazlıkta hem davalı Kültür ve Turizm Bakanlığı, hem de ilgili belediyelerce alanda 11/07/1992 tarihinden önce geçerli bir onaylı imar planına dayalı (Yönetmelikte belirtilen tanımlara uygun) kısmi yapılaşmanın varlığı ortaya konulmadığı gibi, onaylı imar planı ve kısmi yapılaşmanın varlığı kabul edilebilecek bile olsa, 11/07/1992 tarihinde önce onaylı planlarda park alanı olarak ayrılıp günübirlik tesis kullanımına yer verilmeyen bir taşınmazın günübirlik kullanımına yönelik olarak kısmi yapılaşma hakkından yararlanamayacağı,
Diğer taraftan, dava konusu alanda kısmi yapılaşmanın bulunmadığını destekleyen bilirkişi raporunu içerir Dairelerinin E:2007/8514 sayılı dosyasında imar planlarının iptali yolunda verilen 28/04/2010 tarih ve K:2010/4239 sayılı kararın davacılardan TMMOB Mimarlar Odası Başkanlığı açısından Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 11/02/2010 tarih ve E:2010/3574, K:2013/425 sayılı kararıyla onandığı, karar düzeltme isteminin de aynı Kurulun 04/06/2014 tarih ve E:2013/5033, K:2015/2462 sayılı kararıyla reddedildiği gerekçesiyle, dava konusu imar planlarının iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, Antalya Büyükşehir Belediye Meclisinin … tarih ve … sayılı kararı ile onaylanan 1/1000 ölçekli plan kapsamında dava konusu taşınmazların kıyı mevzuatı çerçevesinde kısmi yapılaşma kapsamında kaldığı, davacının askı sürecinde planlara yönelik bir itirazının bulunmadığı, dava konusu planların mer’i mevzuata ve Türkiye Turizm Stratejisi 2023 kapsamında belirlenen hedeflere uygun olduğu, Daire kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davacı tarafından, Daire kararının usul ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan;
“a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c) Usul hükümlerine uyulmamış olunması” sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.