Danıştay 13. Daire, Esas No: 2019/3744, Karar No: 2022/13

TEMYİZ EDEN (DAVACI) :… Petrol Tarım Gıda Nakliyat Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Kurumu
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … İdari Dava Dairesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Bayilik lisansı kapsamında faaliyet gösteren davacı şirkete ait akaryakıt istasyonunda 11/11/2014 tarihinde yapılan denetimde istasyon otomasyon sistemi arızalı iken akaryakıt hareketine konu eylem gerçekleştirdiğinin tespit edildiğinden bahisle 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanunu’nun 19. maddesinin yedinci fıkrası uyarınca 72.751,00-TL idari para cezası verilmesine ilişkin … tarih ve … sayılı Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu (Kurul) kararının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen … tarih ve E:… , K:… sayılı kararda; 11/11/2014 tarihinde Şanlıurfa İl Jandarma Komutanlığı’nca yapılan denetimde davacı şirketin akaryakıt istasyonunun otomasyon sistemi arızalı iken akaryakıt hareketine konu eylemi gerçekleştirdiğinin tespit edildiği, davacı şirketin 04/04/2017 tarihinde verdiği savunmasında bu durumu doğrular şekilde beyanda bulunduğu, denetim tarihinde akaryakıt istasyonunun otomasyon sistemi arızalı iken akaryakıt hareketine konu eylemin gerçekleştiği açık ise de, davalı idare tarafından idarî para cezasının hangi nedenle üst sınırdan verildiğinin somut bilgi ve belgelerle ortaya konulamadığı, ayrıca bu konuda herhangi bir açıklama da getirilmediği göz önününde bulundurulduğunda, herhangi bir kriter gözetmeksizin salt takdir yetkisinden hareketle Kanun’da öngörülen üst sınırdan idarî para cezası verilmesine ilişkin Kurul kararında hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle hukuka aykırı bulunan dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: … Bölge İdare Mahkemesi … İdari Dava Dairesi’nce; dava konusu idari para cezasına neden olan fiil ve olayın gelişimi dikkate alındığında; davacıya ait söz konusu istasyonda yapılan denetim ve incelemelerde, otomasyon sisteminde gözükmeyen tank mevcudiyeti ve satış yapılması suretiyle otomasyon sistemine ilişkin kurallara aykırı hareket edildiği, mevzuat uyarınca otomasyon sisteminin tadilat dışında kalan akaryakıt hareketine konu her yerde faal olması gerektiği gözetildiğinde mevzuatla yasaklanmış olan piyasa faaliyetleri kapsamında ticari faaliyet yürütülmeye çalışıldığı dosyadaki mevcut bilgi ve belgelerden anlaşıldığından, davalı idarenin 5015 sayılı Kanun’un 19/7. maddesinde belirlenen üst sınırdaki tutar üzerinden takdir yetkisini kullanmasında hukuka ve ölçülülük ilkesi yanında, 5015 sayılı Kanun’un amaçlarına aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Açıklanan nedenlerle, davalı idarenin istinaf başvurusunun kabulü ile dava konusu işlemin iptali yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının kaldırılmasına; 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 4. fıkrası uyarınca esastan incelenen davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, sektörde faaliyete başladıkları 2011 yılından bu yana 5015 sayılı Kanun’a aykırı hiçbir eylemde bulunulmadığı, idari para cezasının hangi sebeple üst sınırdan verildiğinin somut bilgi ve belgelerle ortaya konulamadığı, dava konusu işlemin hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge idare mahkemesi kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.