Danıştay 12. Daire, Esas No: 2021/2235, Karar No: 2021/458

TEMYİZ İSTEMİNDE BULUNAN TARAFLAR :
1- DAVACI: …
2- DAVALI: … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca aleyhlerine olan kısımlarının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan davacı tarafından; 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine, aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi kadro unvanı için öngörülen ek gösterge ile makam ve görev tazminatlarından yararlandırılması talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği 10/07/2011 tarihinden itibaren yoksun kalınan parasal hakların ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesince; Mahkemelerince daha önce verilen … tarih ve E:…; K:… sayılı kararın “davacının yoksun kaldığı makam ve görev tazminatlarının, dava tarihinden (09/01/2012) geriye doğru 60 gün içindeki ilk uygulama tarihinden itibaren ödenmesine” ilişkin kısmının, Danıştay Onikinci Dairesinin 27/09/2019 tarih ve E:2018/5642, K:2019/6998 sayılı kararıyla onanması; “dava konusu işlemin ek gösterge ilişkin kısmının iptali ile ek göstergeye nedeniyle 01/03/2012 tarihinden itibaren yoksun kalınan parasal hakların yine bu tarihten sonraki her maaş ödeme tarihinden itibaren ayrı ayrı işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine” ilişkin kısmı ile “makam ve görev tazminatlarının kabul edilen kısmına yasal faiz uygulanmasına” ilişkin kısmının bozulması üzerine, bozma kararına uyularak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’na ekli (I) sayılı Cetvelin I/g bendinde, en az üç yıllık yükseköğrenim mezunu olan ve yeterlik sınavı sonunda vergi müfettişliğine atananların (3600) ek göstergeden yararlanmalarının öngörüldüğü; diğer taraftan, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle, 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin Geçici 12. maddesinde yapılan değişiklikle de, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanların, 657 sayılı Kanun’a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde öngörülen ek göstergelerden, anılan bentte belirtilen şartlar aranmaksızın yararlanacağı öngörülmek suretiyle, 15/11/2011 tarihinden sonra halen bu kadrolarda bulunanlar yönünden istisnai bir düzenleme yapıldığı; bu düzenlemenin 15/11/2011 tarihinden önce emekliye ayrılanları kapsamadığı açık olup, bu tarihten önce emekliye ayrılanların, 28/02/2012 tarihli (XXXI) sayılı Eşitlik Cetvelinin 34. sırası ile yapılan eşitlik işlemi uyarınca, 657 sayılı Kanun’a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I-Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde yer alan şartları taşımaları gerektiği hususunda kuşku bulunmadığı; bu durumda, 657 sayılı Kanun’a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin I/g bendindeki “yeterlik sınavında başarılı olma” koşulunu taşımayan davacının; anılan bentteki ek göstergeden yararlandırılmamasına ilişkin dava konusu işlemin bu kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı; nitekim, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 23/01/2017 tarih ve E:2016/3467, K:2017/182 sayılı kararının da bu yönde olduğu; diğer taraftan, dava dilekçesinde faiz talebi bulunmadığından, makam ve görev tazminatlarına faiz işletilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle, dava konusu işlemin ek göstergeye ilişkin kısmı ve bu kısma ilişkin parasal hak talebi ile makam ve görev tazminatlarına yasal faiz işletilmesi istemi yönlerinden davanın reddine karar verilmiştir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca ilk inceleme ile görevli Tetkik Hakimi …’ın açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun, 6545 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen Geçici 8. maddesi uyarınca halen uygulanmaya devam edilen şekliyle 46/2. maddesinde; özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde, Danıştay dava daireleri ile idare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarına karşı tebliğ tarihini izleyen otuz gün içinde Danıştay’da temiz yoluna başvurulabileceği, 48/7. maddesinde de temyizin kanuni süre geçtikten sonra yapıldığı hususunun dosyanın gönderildiği Danıştayın ilgili dairesi ve kurulunca saptanması halinde, bu daire ve kurulca temyiz isteminin reddine karar verileceği hükme bağlanmıştır.
Dosyanın incelenmesinden, temyize konu Mahkeme kararının davalı idareye 22/07/2020 tarihinde, davacıya da 07/08/2020 tarihinde tebliğ edilmesine karşın, 30 günlük temyiz süresi geçirildikten sonra, davalı idarece 10/09/2020 tarihinde, davacı tarafından da 17/09/2020 tarihinde kayda giren dilekçelerle temyiz isteminde bulunulduğu anlaşıldığından, davacının ve davalı idarenin temyiz istemlerinin süre aşımı nedeniyle esastan incelenmesine olanak bulunmamaktadır.