Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/17120, Karar No: 2021/1066

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Metal Madeni Eşya Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, yasal defterler üzerinde yapılan incelemede 31/12/2012 tarihinde 198.450,93 TL tutarlı mamul satışlarına ilişkin maliyet kaydı yapıldığı, ancak söz konusu satış maliyet kaydından önce yapılması gereken mal ya da hizmet satış kaydının yapılmadığı, bu nedenle gider hesaplarının olması gerekenden yüksek gösterildiği, şirket temsilcisinin yıl sonu işlemlerinde gider hesaplarının kapatılması için stok mamul, yarı mamul ve satılan mamul hesapları arasında virman yapıldığı, satılan herhangi bir mamul olmadığını ifade etmesi nedeniyle, 198.450,93 TL tutarlı satış maliyetine, beyan edilen %10 kâr oranının uygulanması sonucu bulunan 218.296,02 TL tutarlı satışın kayıt ve beyan dışı bırakıldığı, bu tutarın satış hasılatına ilave edilmesi gerektiğinden bahisle bu tutar üzerinden vergi ziyaı cezalı olarak re’sen tarh edilen 2012/10-12 dönemi geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; dava konusu cezalı tarhiyatta hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı şirket adına yapılan tarhiyatlarda ve kesilen cezalarda hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden istemin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.