Danıştay 4. Daire, Esas No: 2016/14142, Karar No: 2021/1555

Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2016/14142 E. , 2021/1555 K.

    “İçtihat Metni”

    T.C.
    D A N I Ş T A Y
    DÖRDÜNCÜ DAİRE
    Esas No : 2016/14142
    Karar No : 2021/1555

    TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …

    VEKİLİ : Av. …

    KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
    (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

    VEKİLİ : Av. …

    İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

    YARGILAMA SRECİ :
    Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re’sen tarh edilen 2010/4,5,6 dönemlerine ilişkin katma değer vergileri ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarının kaldırılması istenilmektedir.

    İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının ihtilaflı dönemlerde fatura aldığı Sultanbeyli Vergi Dairesi mükellefi …, Şişli Vergi Dairesi mükellefleri …, …, …, Galata Vergi Dairesi mükellefi … hakkındaki vergi tekniği raporlarında yer alan tespitlere göre düzenlenen faturaların sahte olduğu anlaşıldığından cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.

    TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, mahkeme karar gerekçesinin vergi inceleme raporunun tekrarından ibaret olduğu, vergi inceleme raporunun varsayımsal kanaatlere dayalı olarak düzenlendiği, ödemelerin banka kanalıyla ve çeklerle yapılmasına rağmen inceleme ve yargılama safhasında dikkate alınmadığı, yasal defterlerin noksan, usulsüz ve karışık olarak nitelendirilmesinin mümkün olmadığı, incelemenin eksik ve yetersiz olduğu, aynı konuyla ilgili emsal yargı kararlarının bulunduğu, katma değer vergisi indirimi için gerekli bütün şartlarının taşındığı belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulması istenilmektedir.

    KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

    TETKİK HÂKİMİ : …

    DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

    TÜRK MİLLETİ ADINA
    Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

    İNCELEME VE GEREKÇE :
    Temyize konu Mahkeme kararının Sultanbeyli Vergi Dairesi mükellefi … tarafından düzenlenen faturalara ilişkin kısmı yönünden;
    Her ne kadar Vergi Mahkemesince; mükellef hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu irdelenerek karar verilmiş ise de, dava konusu cezalı tarhiyatların dayanağı vergi inceleme raporunda; davacının adı geçen mükelleften alınan faturalara konu KDV indirimlerini düzeltme beyannamesi ile beyanlarından çıkarttığı belirtilerek söz konusu mükelleften alınan faturalar yönünden eleştiri yapılmadığı ve bu haliyle dava konusu cezalı tarhiyatlara herhangi bir etkisinin bulunmadığı anlaşılmış olup, Mahkeme kararının belirtilen kısmına ilişkin olarak Dairemizce değerlendirme yapılmasına mahal bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
    Davacının, Mahkeme kararının, diğer mükelleflerden alınan faturalardan kaynaklanan cezalı tarhiyatlara ilişkin hüküm fıkrasına yönelik temyiz istemine gelince;
    İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
    Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

    KARAR SONUCU :
    Açıklanan nedenlerle;
    1. Temyiz isteminin reddine,
    2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
    3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
    4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
    5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
    6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 11/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bir yanıt yazın

    E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir