Danıştay 7. Daire, Esas No: 2020/1670, Karar No: 2021/2619

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Bakanlığı adına
… Gümrük Müdürlüğ …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:.., K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: …Tarım Ürünleri Dış Ticaret Limited Şirketi adına tescilli … tarih ve … sayılı serbest dolaşıma giriş beyannamesi muhteviyatı eşya için fazladan döviz transferi yapıldığından bahisle ek olarak tahakkuk ettirilen gümrük ve katma değer vergileri ve bu vergiler üzerinden hesaplanarak karara bağlanan para cezaları, kaynak kullanımını destekleme fonu payı ve bu fon payına isabet eden cezai faizin tahsili amacıyla kanuni temsilci sıfatıyla davacı adına düzenlenen ödeme emrinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, dava konusu ödeme emrinden önce asıl borçlu şirket adına düzenlenen ödeme emirlerinin 17/12/2012 tarihinde tebliğ edilmeye çalışıldığı, ancak tebliğ imkansızlığı nedeni ile iade edilmesi üzerine, ikinci defa aynı adrese tebliğe çıkarılan ödeme emirlerinin “tebliğ imkansızlığı” notu ile ilgili mahalle muhtarına 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesinin 2. fıkrası hükümlerine göre tebliğ edildiğinin anlaşıldığı, bu durumda asıl borçlu şirket hakkında düzenlenen ödeme emirlerinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un atıfta bulunduğu 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun tebligata ilişkin hükümleri gereğince tebliğ edilmesi gerekirken, Tebligat Kanunu hükümlerine göre gerçekleştirilen tebligat ile amme alacağının asıl borçlu şirket hakkında kesinleştiğinden bahsedilemeyeceğinden, davacı adına düzenlenen ödeme emrinde hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Olayda, asıl borçlu olan şirket adına düzenlenen ödeme emirlerine ilişkin tebliğ evrakının muhatabın adresini değiştirmiş/adresten geçici olarak ayrılmış olması nedeniyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 102. maddesinin olay tarihindeki şekli uyarınca iade edilmesi ve ikinci defa yeniden tebliğe çıkarılması ve ikinci defa da tebliğ edilememesi halinde ödeme emirlerinin ilanen tebliğ edilmesi gerekirken, 7201 sayılı Kanun’un 21. maddesinde yer alan usul esas alınmak suretiyle yapıldığı, şirket adına düzenlenen haciz varakasına dayanılarak haciz tatbik edildiğinin kanıtlanamadığı, bu durumda başkaca zamanaşımını kesen herhangi bir sebebin bulunduğunun davalı idarece ortaya konulamamış olması karşısında, vadesi 05/12/2012 tarihi olan kamu alacağının 01/01/2018 tarihi itibarıyla zaman aşımına uğradığı açık olup, zaman aşımına uğrayan alacağın şirketin kanuni temsilcisi sıfatıyla davacıdan tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrinde hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle istinaf başvurusunun kabulü ile mahkeme kararının kaldırılmasından sonra, yukarıdaki yer verilen gerekçe ile dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.