Danıştay 6. Daire, Esas No: 2020/2291, Karar No: 2021/7627

DAVACILAR : 1- … Çevre Derneği
VEKİLİ : Av. …
2- … Kolektifi Derneği
VEKİLİ : Av. …
3- … Tabib Odası
VEKİLİ : Av. …
4- … Barosu Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

DAVALI : … Bakanlığı – …
VEKİLİ : …, Hukuk Müşaviri

DAVANIN KONUSU : 26/12/2019 tarih ve 30990 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesinin iptali istenilmektedir.

DAVACILARIN İDDİALARI : Dava konusu Yönetmelik değişikliğinin 22. maddesinin; atık sahalarının tabi olduğu izin koşullarının yumuşatılması, belirli şartlarda çevre izin ve lisans alım sürecinin esnetilmesine yönelik düzenlemeler içerdiği, dava konusu Yönetmeliğin değişiklikten önceki halinde, çevre izin ve lisans belgesi alınabilmesi için öncelikle geçici faaliyet belgesinin alınması gerektiği, geçici faaliyet belgesi için de, il müdürlüğü uygunluk yazısı ve düzenli depolama tesisi onay belgesi alınması gerekmekte iken, dava konusu Yönetmelik değişikliğiyle üniversiteler tarafından hazırlanacak akademik raporun çevre izin ve lisans belgesi başvurusu için yeterli olacağının düzenlendiği, ancak, üniversiteler tarafından düzenlenecek akademik raporun, kimler tarafından ve hangi kriterler esas alınarak düzenleneceğinin belirlenmediği, dava konusu Yönetmelik değişikliğiyle getirilen esnekliklerin uygulanması halinde, elektrik üretim santrallerinin atıklarının, uygunluk raporları alınmadan kontrolsüz bir şekilde boşaltılması ve çevreye geri dönülemez zararların verilmesine sebep olunacağı ileri sürülmektedir.

DAVALININ SAVUNMASI : Usule ilişkin olarak, davacıların, dava konusu işlemlerin iptalini istemekte kişisel, güncel ve meşru bir menfaatinin bulunmadığı, davanın ehliyet yönünden reddine karar verilmesi gerektiği, davacıların menfaatlerinin ihlal edildiği kabul edilse bile 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun “Aynı dilekçe ile dava açılabilecek haller” başlıklı 5.maddesinde belirtilen şartlar sağlanmadığından ayrı ayrı dava açılmak üzere dava dilekçesinin reddine karar verilmesi gerektiği ileri sürülmüştür.
Esasa ilişkin olarak; 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun Geçici 8. maddesine ilişkin Uygulama Yönetmeliğine istinaden mezkur Yönetmelikte kuruluşu, görevleri ve işleyişine ilişkin hükümlerin yer aldığı “Çevre Mevzuatına Uyuma Yönelik Takip ve İzleme Komisyonu”nun teşkil edildiği, bu komisyon tarafından, söz konusu akademik raporları hazırlamaya haiz akademisyen grubunun nitelikleri ile raporun içeriğinin belirlenmiş olduğu, dolayısıyla kurumsal akademik raporun belirsiz olduğu, kimlerin hangi yetkinlikle hazırlayacağının tanımlanmadığı iddialarının gerçeği yansıtmadığı, 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun Geçici 8.maddesi kapsamında yer alan elektrik dağıtım şirketlerine ait kül depolama sahalarının bakanlığın izleme ve denetim sürecine dahil edilmek üzere lisanslandırılmasında yeni kurulan depolama sahaları için izlenen prosedürün izlenemeyeceği, yeni kurulan düzenli depolama sahalarının projesinin bakanlıkça uygun bulunmasını müteakip inşaat işlerinin, denetim firması kontrollüğünde yapıldığı, inşaat süresince tesis inşaatının projesine uygun şekilde yapıldığına ilişkin denetim raporlarının bakanlığa sunulduğu, inşaat süreci tamamlanan düzenli depolama tesisi için denetim firmasınca sunulan nihai inşaat denetim raporuna istinaden Düzenli Depolama Onay Belgesi ve İl Müdürlüğünce de fiziki şartların yerine getirildiğini gösteren Uygunluk Yazısının düzenlendiği, bu bakımdan yeni inşa edilmemiş mevcut bir saha için Düzenli Depolama Onay Belgesi aramanın hukuksal ve teknik anlamda uygun olmadığı ileri sürülerek davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ … DÜŞÜNCESİ : 26/12/2019 tarih ve 30990 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin iptali istenilen 22. maddesiyle değiştirilen Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin geçici 3. maddesinin 19/03/2021 tarih ve 31428 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 3. maddesiyle yürürlükten kaldırıldığı görüldüğünden konusu kalmayan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.

DANIŞTAY SAVCISI … DÜŞÜNCESİ : Dava, 26/12/2019 tarih ve 30990 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesinin iptali istemiyle açılmıştır.
Davalı idarenin usule ilişkin itirazları yerinde görülmemiştir.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Sağlık hizmetleri ve çevrenin korunması” başlıklı 56. maddesinin 1 ve 2. fıkralarında; “Herkes, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahiptir. Çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre kirlenmesini önlemek Devletin ve vatandaşların ödevidir.” hükmü yer almaktadır.
2872 sayılı Çevre Kanunu’nun “Amaç” başlıklı 1. maddesinde; “Bu Kanunun amacı, bütün canlıların ortak varlığı olan çevrenin, sürdürülebilir çevre ve sürdürülebilir kalkınma ilkeleri doğrultusunda korunmasını sağlamaktır.” hükmü, “Kirletme yasağı” başlıklı 8. maddesinde; “Her türlü atık ve artığı, çevreye zarar verecek şekilde, ilgili yönetmeliklerde belirlenen standartlara ve yöntemlere aykırı olarak doğrudan ve dolaylı biçimde alıcı ortama vermek, depolamak, taşımak, uzaklaştırmak ve benzeri faaliyetlerde bulunmak yasaktır. Kirlenme ihtimalinin bulunduğu durumlarda ilgililer kirlenmeyi önlemekle; kirlenmenin meydana geldiği hallerde kirleten, kirlenmeyi durdurmak, kirlenmenin etkilerini gidermek veya azaltmak için gerekli tedbirleri almakla yükümlüdürler.
” hükmü, “İzin alma, arıtma ve bertaraf etme yükümlülüğü” başlıklı 11. maddesinde; “Üretim, tüketim ve hizmet faaliyetleri sonucunda oluşan atıklarını alıcı ortamlara doğrudan veya dolaylı vermeleri uygun görülmeyen tesis ve işletmeler ile yerleşim birimleri atıklarını yönetmeliklerde belirlenen standart ve yöntemlere uygun olarak arıtmak ve bertaraf etmekle veya ettirmekle ve öngörülen izinleri almakla yükümlüdürler. …. Atık üreticileri uygun metot ve teknolojiler ile atıklarını en az düzeye düşürecek tedbirleri almak zorundadırlar. Atıkların üretiminin ve zararlarının önlenmesi veya azaltılması ile atıkların geri kazanılması ve geri kazanılabilen atıkların kaynağında ayrı toplanması esastır. Atık yönetim plânlarının hazırlanmasına ilişkin esaslar, Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir. Geri kazanım imkânı olmayan atıklar, yönetmeliklerle belirlenen uygun yöntemlerle bertaraf edilir. …. Üretici, ithalatçı ve piyasaya sürenlerin sorumluluğu kapsamında yükümlülük getirilen üreticiler, ithalatçılar ve piyasaya sürenler, ürünlerinin faydalı kullanım ömrü sonucunda oluşan atıklarının toplanması, taşınması, geri kazanımı, geri dönüşümü ve bertaraf edilmelerine dair yükümlülüklerinin yerine getirilmesi ve bunlara yönelik gerekli harcamalarının karşılanması, eğitim faaliyetlerinin gerçekleştirilmesi amacıyla Bakanlığın koordinasyonunda bir araya gelerek tüzel kişiliği haiz birlikler oluştururlar. Bu kapsamda yükümlülük getirilen kurum ve kuruluşların sorumluluklarının bu birliklere devrine ilişkin usûl ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmeliklerle belirlenir. …. Tehlikeli atık üreticileri, yönetmelikle belirlenecek esaslara göre atıklarını bertaraf etmek veya ettirmekle yükümlüdürler. ….. ” hükmü yer almaktadır.
6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu’nun “Üretim tesislerinin çevre mevzuatıyla uyumlu hâle getirilmesi” başlıklı Geçici 8. maddesi ise; “EÜAŞ veya bağlı ortaklık, iştirak, işletme ve işletme birimleri ile varlıklarına ve 4046 sayılı Kanun kapsamında oluşturulacak kamu üretim şirketlerine ve kamu üretim şirketlerine ait üretim tesislerine, bunlardan bu maddede yapılan değişikliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce özelleştirilmiş olanlarla, yürürlük tarihinden sonra özelleştirilecek olanlar için de geçerli olmak üzere, çevre mevzuatına uyumuna yönelik yatırımların gerçekleştirilmesi ve çevre mevzuatı açısından gerekli izinlerin tamamlanması amacıyla 31/12/2019 tarihine kadar süre tanınır. Bu süre zarfında ve önceki dönemlere ilişkin olarak bu gerekçeyle, EÜAŞ veya bağlı ortaklık, iştirak, işletme ve işletme birimleri ile varlıklarında ve 4046 sayılı Kanun kapsamında oluşturulacak kamu üretim şirketlerinde ve kamu üretim şirketlerine ait üretim tesislerinde, bunlardan bu maddede yapılan değişikliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce özelleştirilmiş olanlarla, yürürlük tarihinden sonra özelleştirilecek olanlar için de geçerli olmak üzere, elektrik üretim faaliyeti durdurulamaz ve idari para cezası uygulanmaz. Çevre mevzuatına uyuma yönelik yatırımların gerçekleştirilmesi ve çevre mevzuatı açısından gerekli izinlerin tamamlanmasına ilişkin usul ve esaslar bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde Bakanlık tarafından çıkarılan yönetmelikle belirlenir.” şeklinde düzenlenmiştir.
10/09/2014 tarih ve 29115 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği’nin 4. maddesinde; Çevre İzni: Çevre Kanunu uyarınca alınması gereken; hava emisyonu, çevresel gürültü, atıksu deşarjı ve derin deniz deşarjı konularından en az birini içeren izin, Geçici Faaliyet Belgesi (GFB): İşletmelerin faaliyette bulunabilmeleri için çevre izni ve lisansı öncesi verilen belge, İl Müdürlüğü Uygunluk Yazısı: İşletmelerin, tabi olduğu mevzuata göre fiziksel şartları sağladığına ilişkin belge şeklinde tanımlanmış, aynı Yönetmeliğin 5. maddesinde; bu Yönetmelik kapsamında çevre iznine veya çevre izin ve lisansına tabi işletmelerin, çevresel etkilerine göre EK-1 ve EK-2 listelerinde sınıflandırıldığı, bu işletmelerin faaliyette bulunabilmeleri için öncelikle geçici faaliyet belgesi almak ve geçici faaliyet belgesi alan işletmelerin belge tarihinden itibaren 1 yıl içerisinde çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi almak zorunda oldukları düzenlenmiş, anılan Yönetmeliğin 8. maddesinde de; geçici faaliyet belgesi başvurusunun, EK-3A ve EK-3B’de belirtilen bilgi, belge ve raporlar ile birlikte yapılacağı kuralı getirilmiş, Yönetmelik EK-3B’de ise, geçici faaliyet belgesi başvurusu için istenen bilgi ve belgeler: İl Müdürlüğü Uygunluk Yazısı, Düzenli Depolama Tesisi Onay Belgesi, Mali Sorumluluk Sigortası Poliçesi ve İşletme Planı şeklinde sıralanmıştır.
Dava konusu Yönetmelik değişikliğinin 22. maddesiyle, Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin Geçici 3. maddesi değiştirilmiştir.
Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin dava konusu değişiklikten önceki Geçici 3. maddesi; “Mevcut I. sınıf düzenli depolama tesislerinin işletmecileri bu Yönetmelik yürürlüğe girdikten sonra bir yıl içinde bu Yönetmeliğin üçüncü ve beşinci bölümünde verilen hükümler ile Ek-2’ye uymak zorundadır. Mevcut II. sınıf düzenli depolama tesislerinin işletmecileri bu Yönetmelik yürürlüğe girdikten sonra üç yıl içinde bu Yönetmeliğin üçüncü ve beşinci bölümünde verilen hükümler ile Ek-2’ye uymak zorundadır.” şeklinde düzenlenmişken, dava konusu Yönetmelik değişikliğiyle; “6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun geçici 8 inci maddesi kapsamında yer alan özelleştirilmiş veya özelleştirilecek olan elektrik üretim santrallerinden kaynaklanan atıkların depolanmış olduğu sahalarda, atık depolanmasına devam edilmesinin üniversitelerin çevre ve inşaat mühendisliği bölümlerince çevresel tedbirleri içerecek şekilde hazırlanan kurumsal akademik rapor ile uygun görülmesi halinde, sahanın kurumsal akademik raporda belirtilen nihai dolgu kotu ve koordinatları aşılmaksızın depolama işlemine devam edilebilir. Depolama işlemine devam edilmesinin kurumsal akademik raporla uygun görülmesi durumunda, kurumsal akademik raporu onaylanan mevcut sahalar için; düzenli depolama tesisi onay belgesi ve il müdürlüğü uygunluk yazısı aranmaksızın tesis işletmecisi tarafından “Düzenli Depolama” konulu çevre izin lisans başvurusu yapılır. Depolama işlemine devam edilmesi kurumsal akademik raporla uygun görülmeyen mevcut sahalar, bu Yönetmeliğin Ek-6’sında belirtildiği şekilde en kısa süre içerisinde kapatılır ve yeni düzenli depolama tesisleri teşkil edilir. Sahanın kapatma sonrasında kontrol ve izlemesi, bu Yönetmeliğin altıncı bölümüne göre yapılır.” şeklinde değiştirilmiştir.
Yukarıda hükümlerine ayrıntılı bir şekilde yer verilen yasal düzenleme gereğince, 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu çerçevesinde faaliyet gösteren elektrik üretim santrallerinin faaliyetleri kapsamında oluşan atıklardan ve bu atıkların depolanmasından kaynaklı olumsuz çevresel etkilerin bertaraf edilmesi, buna ilişkin standartlara uyulması ve bu kapsamda gerekli olan tesislerin kurulması için son gün olan 31/12/2019 tarihinin bitimine kısa bir süre kala (beş gün) 26/12/2019 tarihinde dava konusu Yönetmelik değişikliği düzenlenmiştir.
Anılan değişiklikle, 31/12/2019 tarihine kadar henüz gerekli standartları sağlamamış olan elektrik üretim santrallerinin, Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği gereğince, atıkların depolanabilmesi için alınması gereken ‘çevre izin’ ve ‘çevre izin ve lisans belgesi’ için gerekli olan ‘geçici faaliyet belgesi’ ve geçici faaliyet belgesi için gerekli olan ‘düzenli depolama onay belgesi’ ve ‘il müdürlüğü uygunluk yazısı’ yerine, üniversitelerin çevre ve inşaat mühendisliği bölümü öğretim üyelerince hazırlanacak akademik raporun yeterli görüleceği anlaşılmaktadır.
Ülkemizde faaliyette bulunan EÜAŞ ve bağlı ortaklıklarına ait olan termik santrallerin üretime başladığı tarihler dikkate alındığında kurulduğu dönemin teknolojisiyle dizayn edilen bu tesislerin geçerli emisyon değerlerini sağlamakta güçlükler söz konusu olabilecektir.
Bu kapsamda, elektrik üretim santrallerinin faaliyetleri sonucu oluşan atıkların toksik nitelikte atıklar olduğu, yer altı ve yüzey suları ile tarım alanlarını kirlettikleri, çevre ve insan sağlığı açısından olumsuz etkilerinin olduğu göz önünde bulundurulduğunda, atıkların depolanabilmesine devam edilebilmesi için yukarıda hükümlerine yer verilen mevzuat kapsamında alınması gereken ‘çevre izin’ ve ‘çevre izin ve lisans belgesi’ için aranan akademik raporun, içeriğinin ne olacağı, hangi yetkinliğe sahip kişilerce verileceği, raporun kimler tarafından, hangi kıstaslar uyarınca onaylanacağı konusunda gerekli ve yeterli açıklık bulunmamaktadır.
Diğer taraftan, dava konusu kural, Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin Geçici 3. maddesinde düzenlenmiştir. Geçici maddeler, özü itibarıyla, belli bir geçiş dönemine özgü, bu geçiş dönemine ilişkin süre sona erdikten veya şartlar değiştikten sonra yürürlükten kalkarak hukuk aleminde hüküm ifade etmeyen maddelerdir. Dava konusu Geçici 3. maddedeki düzenlemeye bakıldığında ise, maddenin, yukarıda tanımlanan geçici madde unsurlarını barındırmadığı, kullanımına ilişkin belli bir süre veya şart öngörülmediği, düzenleniş şekli ve getirdiği hukuk normu açısından adeta genel bir düzenleme niteliğinde olduğu ve bu haliyle mevzuat yapım tekniğine de uygun olmadığı görüldüğünden dava konusu düzenlemede bu yönüyle de hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle dava konusu Yönetmelik hükmünün iptali gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince duruşma için taraflara önceden bildirilen 02/06/2021 tarihinde, davacılardan … Çevre Derneği ve … Tabib Odası ile … Kolektifi Derneği vekili Av. … ile … Barosu vekili Av. …’in ve davalı idare vekili Av. …’in geldiği, Danıştay Savcısının hazır olduğu görülmekle, açık duruşmaya başlandı. Taraflara usulüne uygun olarak söz verilerek dinlendikten ve Danıştay Savcısının düşüncesi alındıktan sonra taraflara son kez söz verilip, duruşma tamamlandı. Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, Üye …’nın; davacılardan Bursa Barosu Başkanlığı’nın ehliyetinin bulunmadığına ilişkin usule yönelik oyuna karşı, adı geçen davacının ehliyetinin bulunduğu sonucuna oyçokluğuyla varılarak gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY VE HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Davalı idarenin usule ilişkin itirazları yerinde görülmemiştir.
26/12/2019 tarih ve 30990 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesinin iptali istenilmektedir.
Dava konusu Yönetmeliğin 22. maddesiyle, Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin Geçici 3. Maddesi;” (1)6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun geçici 8 inci maddesi kapsamında yer alan özelleştirilmiş veya özelleştirilecek olan elektrik üretim santrallerinden kaynaklanan atıkların depolanmış olduğu sahalarda, atık depolanmasına devam edilmesinin üniversitelerin çevre ve inşaat mühendisliği bölümlerince çevresel tedbirleri içerecek şekilde hazırlanan kurumsal akademik rapor ile uygun görülmesi halinde, sahanın kurumsal akademik raporda belirtilen nihai dolgu kotu ve koordinatları aşılmaksızın depolama işlemine devam edilebilir. (2)Depolama işlemine devam edilmesinin kurumsal akademik raporla uygun görülmesi durumunda, kurumsal akademik raporu onaylanan mevcut sahalar için; düzenli depolama tesisi onay belgesi ve il müdürlüğü uygunluk yazısı aranmaksızın tesis işletmecisi tarafından “Düzenli Depolama” konulu çevre izin lisans başvurusu yapılır. (3)Depolama işlemine devam edilmesi kurumsal akademik raporla uygun görülmeyen mevcut sahalar, bu Yönetmeliğin Ek-6’sında belirtildiği şekilde en kısa süre içerisinde kapatılır ve yeni düzenli depolama tesisleri teşkil edilir. Sahanın kapatma sonrasında kontrol ve izlemesi, bu Yönetmeliğin altıncı bölümüne göre yapılır.” şeklinde değiştirilmiştir.
Dava konusu Yönetmelik hükmünün iptali istemiyle Dairemizin E:2020/2297 ve E:2298 sayılı dosyalarında açılan davalarda verilen yürütmenin durdurulması isteminin reddine ilişkin 30/06/2020 tarih ve E:2020/2297 sayılı ve 30/06/2020 tarih ve E:2020/2298 sayılı kararlara karşı davacılar tarafından yapılan itirazlar; Çevre İzin ve Lisans Yönetmeliği gereğince alınması gereken ‘çevre izin’ ve ‘çevre izin ve lisans belgesi’ için aranan akademik raporun, içeriğinin ne olacağı, hangi yetkinliğe sahip kişilerce verileceği, raporun kimler tarafından hangi kıstaslar göz önünde bulundurularak onaylanacağı konusunda gerekli ve yeterli açıklık bulunmadığı, ayrıca, dava konusu kuralın, Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin Geçici 3. maddesinde düzenlendiği, geçici maddelerin, özü itibarıyla, belli bir geçiş dönemine özgü, bu geçiş dönemine ilişkin süre sona erdikten veya şartlar değiştikten sonra yürürlükten kalkarak hukuk aleminde hüküm ifade etmeyecek olan maddeler olduğu, dava konusu Geçici 3. maddenin ise geçici madde unsurlarını barındırmadığı, kullanımına ilişkin belli bir süre veya şart öngörülmediği, geçici madde olmasına rağmen, düzenleniş şekli ve getirdiği hukuk normu açısından adeta genel bir düzenleme niteliğinde olduğu, bunun da mevzuat yapım tekniğine uygun olmadığı gerekçesiyle, kabul edilerek dava konusu Yönetmelik maddesinin yürütülmesinin durdurulmasına Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 11/11/2020 tarih ve YD İtiraz No: 2020/340 ve 11/11/2020 tarih ve YD İtiraz No: 2020/339 sayılı kararlarıyla karar verilmiştir.
26/12/2019 tarih ve 30990 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin iptali istenilen 22. maddesiyle değiştirilen Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmeliğin geçici 3. maddesi, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun dava konusu Yönetmelik maddesinin yürütülmesinin durdurulması yolundaki yukarıda belirtilen kararları uyarınca 19/03/2021 tarih ve 31428 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Atıkların Düzenli Depolanmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 3. maddesiyle yürürlükten kaldırılmıştır.
Bu durumda; dava konusu düzenlemelerin yürürlükten kaldırılmış olması karşısında, konusu kalmayan davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.