Danıştay 10. Daire, Esas No: 2019/632, Karar No: 2021/6976

TEMYİZ EDEN (DAVACILAR) : 1- …
2- …VEKİLLERİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : …Genel Müdürlüğü / …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN_ÖZETİ : …Bölge İdare Mahkemesi …. İdari Dava Dairesi’nce verilen …tarih ve E:…, K:…sayılı kararın temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

SAVUNMANIN_ÖZETİ : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Uyuşmazlığın 5403 sayılı Kanun’un uygulanmasından kaynaklanması nedeniyle, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 46. maddesinin 1. fıkrasının (l) bendi gereğince temyiz isteminin incelenmesi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca Tetkik Hakiminin raporu ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra, gereği görüşüldü:
Dava; davacıların mülkiyetinde bulunan İzmir ili, Ödemiş ilçesi, …köyü, …Mevkiinde kain ve tapunun …pafta …parsel sayılı taşınmazın davalı idarece yürütülen …Projesi, …Sulaması ve Arazi Toplulaştırma Projesi kapsamında toplulaştırmaya tabi tutulmasına karşın yeni mülkiyet haritasında kendileri için belirlenen taşınmazların teslim edilmemesi ve 2015-2016-2017 yıllarında tarımsal gelir elde edilememesi nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen zararlara karşılık olarak, fazlaya ilişkin talep hakkı saklı kalmak kaydıyla şimdilik 6.000,00 TL maddi tazminatın zararın oluştuğu tarihten itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılmıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden; …. İdare Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı tek hakim kararıyla davanın süre aşımı yönünden reddine karar verildiği, davacıların bu karara yönelik istinaf başvurusunun …Bölge İdare Mahkemesi …. İdare Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla temyiz yolu açık olmak üzere reddedildiği, davacılar tarafından bu kararın temyizen incelenerek bozulmasının istenildiği anlaşılmaktadır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun, 6545 sayılı Kanunla eklenen Geçici 8. maddesinde, 6545 sayılı Kanunla kanun yollarına ilişkin getirilen hükümlerin 2576 sayılı Kanun’un anılan Kanunla değişik 3. maddesine göre kurulan bölge idare mahkemelerinin tüm yurtta göreve başlayacakları 20/07/2016 tarihinden sonra verilen kararlar hakkında uygulanacağı; aynı Kanun’un “İstinaf” başlıklı 45. maddesinin 6. fıkrasında, bölge idare mahkemelerinin 46. maddeye göre temyize açık olmayan kararlarının kesin olduğu ve “Temyiz” başlıklı 46. maddesinde Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin bu maddede sayılan davalar hakkında verdikleri kararlara karşı Danıştay’da temyiz isteminde bulunulabileceği, kurala bağlanmıştır.
Öte yandan; 2577 sayılı Kanunun 46. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde, konusu yüzbin Türk Lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemler hakkında açılan davalar hakkında verilen kararların temyiz edilebileceği hükme bağlanmış olup aynı Kanun’un ek 1. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca, Kanunda öngörülen parasal sınırlar her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulandığından, temyizen incelenerek bozulması istenilen bölge idare mahkemesi kararının 2018 yılı için temyiz sınırı 117.000,00 TL olarak belirlenmiş bulunmaktadır.

Bu durumda; davacılar tarafından 6.000,00 TL maddi tazminatın yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılan davaya konu edilen parasal miktarın, bölge idare mahkemesi kararı tarihinde güncel temyiz parasal sınırın altında kaldığı görüldüğünden 2577 sayılı Kanun’un 46. maddesinde sayılan davalar arasında yer almayan …Bölge İdare Mahkemesinin istinaf başvurusunun reddi yolunda verdiği karar kesin olup, temyizen incelenmesine hukuki olanak bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davacıların temyiz isteminin reddine, Bölge İdare Mahkemesince kesin olan karara karşı temyiz yolunun açık olduğu belirtilerek davacıların yanlış yönlendirilmesi sebebiyle temyiz aşamasında yatırılan …TL harcın ve posta ücretinden artan kısmın isteği halinde davacılara iadesine, 27/12/2021 tarihinde oy çokluğuyla kesin olarak karar verildi.

(X)-KARŞI OY:

Dava; davacıların mülkiyetinde bulunan İzmir ili, Ödemiş ilçesi, …Köyü …mevkiinde kain ve tapunun …pafta …parsel sayılı taşınmazın davalı idarece yürütülen …Projesi, …Sulaması ve Arazi Toplulaştırma Projesi kapsamında toplulaştırmaya tabi tutulmasına karşın yeni mülkiyet haritasında kendileri için belirlenen taşınmazların teslim edilmemesi ve 2015-2016-2017 yıllarında tarımsal gelir elde edilememesi nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen zararlara karşılık olarak, fazlaya ilişkin talep hakkı saklı kalmak kaydıyla şimdilik 6.000,00 TL maddi tazminatın zararın oluştuğu tarihten itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılmıştır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 6545 sayılı Kanunla eklenen geçici 8. maddesinde, 6545 sayılı Kanunla idari yargıda kanun yollarına ilişkin getirilen hükümlerin 2576 sayılı Kanun’un anılan Kanunla değişik 3. maddesine göre kurulan bölge idare mahkemelerinin tüm yurtta göreve başlayacakları 20/07/2016 tarihinden sonra verilen kararlar hakkında uygulanacağı; aynı Kanun’un “İstinaf” başlıklı 45. maddesinin 6. fıkrasında, bölge idare mahkemelerinin 46. maddeye göre temyize açık olmayan kararlarının kesin olduğu; “Temyiz” başlıklı 46. maddesinde, Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin bu maddede sayılan davalar hakkında verdikleri kararların Danıştayda temyiz edilebileceği belirtilmiş, aynı maddenin (l) bendinde 6/6/1985 tarihli ve 5403 sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanununun uygulanmasından doğan davalara yer verilmiştir.
Uyuşmazlıkta; davacının uğradığını iddia ettiği zararın davalı idarece 6/6/1985 tarihli ve 5403 sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanununun kapsamında yürütülen …Projesi, …Sulaması ve Arazi Toplulaştırma Projesinden kaynaklandığı ileri sürülmekte olup, 5403 sayılı Kanun’un uygulanmasından kaynaklandığı anlaşılan davanın 2577 sayılı Kanun’un 46. maddesinde sayılan temyize tabi davalar arasında yer aldığı görüldüğünden, temyiz başvurularının incelenmesi gerektiği oyuyla temyiz istemlerinin reddi yolunda verilen Daire kararına katılmıyorum.