Danıştay 13. Daire, Esas No: 2019/2019, Karar No: 2021/2377

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Fonu (Fon)
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN_KONUSU : … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: … İnşaat Turizm ve Sanayi A.Ş.’nin, … A.Ş. ve … A.Ş.’den kullandığı kredilere kefil olduğundan bahisle davacı adına düzenlenen 48.151.064,00-TL tutarlı … tarih ve … sayılı ödeme emrinin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce, Dairemizin 15/12/2015 tarih ve E:2011/948, K:2015/4561 sayılı bozma kararına uyularak verilen kararda; dava konusu ödeme emrinin dayanağı olan … tarih ve … sayılı 80.494.259,00-TL tutarlı ödemeye çağrı mektubunun iptali istemiyle açılan davada, Mahkemelerinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla söz konusu ödemeye çağrı mektubunun … A.Ş. kaynaklı toplam 716.781,00-TL’lik kısmı yönünden iptaline, … A.Ş.’den kullanılan kredilerden kaynaklı 15.657.755,00-TL ve … A.Ş.’den kullanılan kredilerden kaynaklı 64.119.723,00-TL olmak üzere, gecikme zammı dâhil toplam 79.777.478,00-TL’lik kısmı yönünden davanın reddine karar verildiği, bu itibarla, ödemeye çağrı mektubunun reddedilen kısım yönünden hukuka uygun olduğu anlaşıldığından dava konusu ödeme emrinde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, dava konusu ödeme emrinin dayanağı olan ödemeye çağrı mektubuna karşı açılan davanın henüz kesinleşmediği, ödemeye çağrı mektubu ile ödeme emri miktarı arasında farklılık bulunduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, İdare Mahkemesi kararının hukuka uygun olduğu belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Dosyanın incelenmesinden, dava konusu konusu ödeme emrinin dayanağı olan 19/01/2009 tarih ve 842 sayılı ödemeye çağrı mektubunun “80.494.259,00-TL” tutarlı olduğu, buna karşılık davacı adına düzenlenen … tarih ve … sayılı ödeme emrinin ise “48.151.064-TL” tutarlı olduğu görüldüğünden, Dairemizin 30/03/2021 tarih ve E:2019/2019 sayılı ara kararıyla davalı idareden, davacı adına düzenlenen ödeme emri ile dayanağı olan ödemeye çağrı mektubu arasında tutar farklılığı olmasının nedenlerinin sorulması üzerine ara karara verilen 04/06/2021 tarihli yanıtta, “Fon alacağının aslında 13.172.992-TL ana para, 50.946.731-TL faiz olması gerekirken, 6.463.773-TL ana para, 25.531.903-TL faiz olarak sehven eksik yazıldığı” bellirtilmiştir.
İdare ve vergi mahkemelerinin nihaî kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un Geçici 8. maddesi uyarınca, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 22/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.