Danıştay 7. Daire, Esas No: 2020/499, Karar No: 2021/5909

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Tanker İşletmeciliği Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının sahibi olduğu “… ” isimli geminin, 52.190 kg fuel oil, 22.250 kg dizel oil ve 75 kg makine yağını dahili seferde kullandığının tespit edildiğini bildiren gümrük müdürlüğü yazısına istinaden, takdir komisyonu kararı uyarınca, 2018 yılının Ocak dönemi için re’sen tarh edilen özel tüketim vergisi ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle bir buçuk kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; transit yakıtın davacıya ait gemi tarafından dahili seferde kullanıldığı ve tüketilen yakıtın dağıtım izin belgesini haiz satıcılardan alınmadığı hususlarında bir ihtilafın bulunmadığı, gümrük ve katma değer vergileri ödenerek millileştirilen ve dahili seferde kullanılan transit yakıtın 16/07/2003 tarih ve 25170 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 2003/5868 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca özel tüketim vergisinden istisna olduğu, buna göre, yurt dışından ithali gerçekleştirilen yakıtın özel tüketim vergisinin konusuna girmemesi, herhangi bir şekilde yurt içinde tesliminin söz konusu olmaması, yine temin eden gemi tarafından dahili seferde kullanılması ve bu kullanımın Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca istisna kapsamında olduğunun anlaşılması karşısında, yurt içinde dahili seferde kullanılan yakıt için özel tüketim vergisi hesaplanmasına imkan olmadığından, davacı adına yapılan cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun 176. maddesinde; dış seferde kullanılan yakıt ve yağların ithalat vergilerinden muaf olduğunun düzenlendiği, Gümrük Yönetmeliği’nin 476 ilâ 482. maddelerinde; kabotaj hattına girecek deniz taşıtlarına transit rejimi hükümlerine göre verilen yakıt ve yağların vergiye esas miktarının, seyir jurnali ve devri çark defterine göre sarf edilen miktarın hesaplanması ile tespit edileceğinin düzenlendiği, kabotaj hattına girildiğinde transit yakıtın vergiye tabi olduğu, anılan yakıtın tüketilmesi halinde de teslim sayılan halin gerçekleştiği, dolayısıyla olayda kabotaj hattına girdikten sonra tüketilen yakıt için vergiyi doğuran olay meydana geldiğinden, cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin olarak ise, dava konusu 2018 yılının Ocak dönemine ait vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümleri uygulanırken 2017 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezasının esas alınmasında da hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusunun kabulüne, mahkeme kararının kaldırılmasından sonra davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Dahili seferde kullanılan transit yakıta ilişkin gümrük ve katma değer vergilerinin ödendiği, sahibi oldukları geminin ÖTV’si indirilmiş yakıt alma defterinin bulunduğu, kabotaj hattında kullanılan yerli ve transit yakıtın ÖTV’den muaf olduğu, söz konusu yakıtın yurt içinde satışa konu edilmediği ve yakıtın gemide kullanılmasının teslim sayılan hal olarak değerlendirilemeyeceği, davalı idarece tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddinin gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İ DÜŞÜNCESİ : Davacı tarafından verilen ek beyan dilekçesinde; uyuşmazlık konusu özel tüketim vergisinin pişmanlık zammı ile ödendiği ve dava hakkında karar verilmesine yer olmadığı kararının verilmesi gerektiği ileri sürülmüşse de; ödenen tutarın ihbarnamede yer alan tutarla aynı olmadığı, Dairemizce verilen ara kararı cevabı ve eki belgelerden de pişmanlık hükümlerinin uygulanmadığı anlaşılmış olup, vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi yönünden temyiz isteminin reddi, vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısmın ise, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 339. maddesinin 7338 sayılı Kanun’la değişik halinde artırım tutarının kesinleşen cezadan fazla olamayacağı düzenlemesi göz önüne alınarak ulaşılacak sonuca göre yeniden karar verilmek üzere bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY:
Davacının sahibi olduğu “…” isimli geminin, 52.190 kg fuel oil, 22.250 kg dizel oil ve 75 kg makine yağını dahili seferde kullandığının tespit edildiğini bildiren gümrük müdürlüğü yazısına istinaden takdir komisyonu kararı uyarınca, 2018 yılının Ocak dönemi için re’sen özel tüketim vergisi tarhiyatı yapılmış ve tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle bir buçuk kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezası dava konusu edilmiştir.

İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 339. maddesinin, 26/10/2021 tarih ve 31640 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7338 sayılı Vergi Usul Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 38. maddesiyle değişik halinde, vergi ziyaına sebebiyet vermekten veya usulsüzlükten dolayı ceza kesilen ve cezası kesinleşenlere, vergi ziyaı cezasında cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren beşinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar, usulsüzlükte cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren ikinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar tekrar ceza kesilmesi durumunda, vergi ziyaı cezasının yüzde elli, usulsüzlük cezasının yüzde yirmibeş oranında artırılmak suretiyle uygulanacağı, artırım tutarının kesinleşen cezadan (kesinleşen birden fazla ceza olması durumunda bunlardan tutar itibarıyla en yükseğinden) fazla olamayacağı, birinci fıkrada yer alan beş ve iki yıllık sürelerin hesabında, artırıma esas alınan cezaların kesinleşme tarihinin dikkate alınacağı belirtilmiştir.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan vergi dava dairesi kararının vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrası, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, davacı tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, sözü geçen hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek durumda bulunmamıştır.
Uyuşmazlık konusu vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılan kısmına ilişkin olarak;
Ceza Hukukunun “lehe olan kanun hükümlerinin geçmişe yürüyeceği” yolundaki temel ilkesi çerçevesinde, 213 sayılı Kanun’un 339. maddesinin 7338 sayılı Kanun’la değişik halindeki, artırım tutarının kesinleşen (tekerrüre esas alınan) cezadan fazla olamayacağı yolundaki düzenlemenin göz önünde bulundurulması gerektiğinden, bu kısım yönünden temyize konu kararın bozulması gerekmiştir.