Danıştay 3. Daire, Esas No: 2019/4852, Karar No: 2021/6046

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Vergi Dairesi Müdürlüğü/…

KARŞI TARAF (DAVACI) : … İnşaat Gıda Madencilik Sanayi ve Dış Ticaret Limitet Şirketi
VEKİLİ : Av. ..

İSTEMİN KONUSU :Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca davayı yeniden inceleyen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği ve ödemelerinin bir bölümünü banka ve benzeri kurumlarca düzenlenen belgelerle tevsik etmediği yönünde saptamalar içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2010 yılı için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. bendi ve mükerrer 355. maddesinin 4. fıkrası gereğince kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Kayıtlara intikal ettirilen sahte fatura bedellerinin banka veya finans kurumları aracılığıyla ödenmesi beklenemeyeceğinden 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesinin 4. fıkrası gereğince kesilen cezada hukuka uygunluk görülmediği gibi harcamaların sahte veya muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı faturalarla belgelendirilmesi, aynı Kanun’un 353. maddesinin 1. bendinde belirtilen eylemler arasında gösterilmediğinden bu kapsamda kesilen cezanın da hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle dava konusu özel usulsüzlük cezaları kaldırılmıştır.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacıya düzenlenen faturaların gerçek bir emtia teslimine dayanmadığı hususunun vergi tekniği raporu ile somut olarak tespit edildiği, ödemelerin banka aracılığıyla yapılmadığı da ortaya konulduğundan kesilen özel usulsüzlük cezalarının hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.