Danıştay 3. Daire, Esas No: 2018/6999, Karar No: 2021/6062

Danıştay 3. Daire Başkanlığı 2018/6999 E. , 2021/6062 K.
“İçtihat Metni”


T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/6999
Karar No : 2021/6062

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …. Demir Çelik İnşaat ve Hırdavat Sanayi Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU :… Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasına davalı idare tarafından yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, … tarihinde birleşilen … Demir Çelik İnşaat ve Hırdavat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkında birleşme öncesi dönemlere ilişkin olarak tanzim edilen ve komisyon karşılığı sahte belge düzenlendiği yönünde saptamalara yer veren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2014 yılı için re’sen salınan üç kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile aynı yılın tüm dönemleri için re’sen salınan üç kat vergi ziyaı cezalı geçici verginin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı şirketle birleşen … Demir Çelik İnşaat ve Hırdavat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkındaki vergi tekniği raporunda yer alan tespitler, düzenlediği faturaların gerçek bir emtia teslimine dayanmadığını kanıtlayıcı mahiyette olduğundan yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, mahsup dönemi geçtiğinden geçici vergi aslının aranmayacağı, geçici verginin yıllık vergiye mahsuben peşin alınan bir vergi olması ve bu vergi nedeniyle yol açılan vergi kaybından dolayı bir kat vergi ziyaı cezası uygulanması gerektiğinden geçici verginin bir katı tutarını aşan vergi ziyaı cezasının hukuka uygun düşmediği gerekçesiyle, üç kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici verginin bir katı tutarındaki vergi ziyaı cezası yönünden dava reddedilmiş, geçici vergi aslı ile geçici verginin bir katı tutarını aşan vergi ziyaı cezası ise kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının geçici vergi aslının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen istinaf başvurusu, kararın değinilen hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiş, komisyon karşılığı sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı fatura düzenlendiğinin saptandığı olayda vergi kaybına 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359. maddesinde yer verilen eylemlerle yol açıldığı açık olduğundan geçici vergi üzerinden üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle, istinaf başvurusu kısmen kabul edilerek, vergi mahkemesi kararının sözü edilen hüküm fıkrası kaldırıldıktan sonra geçici vergi üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezası yönünden dava reddedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Geçici vergi ihbarnamelerinde, geçici vergi aslının gecikme faizinin hesaplanabilmesi için ihbarnamede zorunlu olarak yer aldığı ve tahakkuk ettirilmeyeceği açıkça belirtildiğinden, geçici vergi aslına ilişkin olarak karar verilmesine yer olmadığı yönünde karar verilmesi gerekirken kaldırılmasına karar verilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NUN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın temyiz istemine konu hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:.. sayılı kararına yöneltilen TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilkderece mahkemesine gönderilmesine, 13/12/2021 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir